Dystopia A.D.: Rise Of The Merciless

Dystopia A.D. is opgericht in 2018 en bracht reeds datzelfde jaar een full-album uit getiteld ‘Designing Ruin’. Waar de band toen in feite nog een eenmansproject was van Chris Whitby aangevuld met gastbijdragen van een hele meute topmuzikanten, is het intussen een tweemansband waarbij Whitby de steun heeft gekregen van Aki Shishido die ook op het eerste album reeds een bijdrage leverde. Wat het tweetal laat horen, is helemaal niet wat wij zouden verwachten in dermate kleine bezetting. Het arsenaal aan instrumenten én aan zangstijlen zou naar ons aanvoelen eerder door een zeskoppige band worden gebracht dan slechts door twee. ‘Rise Of The Merciless’ duurt amper langer dan 25 minuten en heeft in die zin meer weg van een ep dan van een full-album maar biedt ondanks de beperkte duur een brede variëteit aan. Dat beide heren gitaarvirtuozen zijn, draagt vanzelfsprekend bij tot het ontzettend technische gitaargeluid. Maar het dient gezegd dat ze zich desondanks allesbehalve verliezen in oeverloze solo’s of extreem lang uitgesponnen stukjes gitaarwerk. Nergens heb je het gevoel dat ze aan overkill doen, bijna integendeel. Chris Whitby lijkt bovendien de verpersoonlijking van een zanger of vier in één en dezelfde man. Hij gaat van rustige cleane zang over diep gebrom in ware death stijl tot hoger, rauw gekrijs. Voor u begint te denken dat het een kakofonie wordt van onsamenhangende stijlen: één en ander blijkt allemaal wonderwel samen te passen wellicht doordat vooral het gitaargeluid als een soort van rode draad fungeert. Nergens is er melding van een drummer waardoor we denken dat of één van beide ook nog een aardig stukje kan drummen of dat ze gebruik maken van een verdomd goed klinkende drumcomputer. Opener ‘Red Sand’ is het kortste nummer van de plaat en begint heel rustig om dan over te gaan met een gitaarriff die lijkt weggelopen uit ‘South Of Heaven’ van Slayer. De stem van Chris Whitby doet ons bij dit nummer bijzonder hard denken aan David Vincent van Morbid Angel. Kortom dit is een stevig gebald death metal nummer dat quasi voorbij is voor je er erg in hebt. Naadloos wordt er overgegaan naar ‘Nomad’ met dezelfde zware diepe krassende basstem. Bijzonder catchy melodie overheerst bij aanvang van het nummer. Halverwege verandert één en ander, eerst door een passende gitaarsolo dan door de veel hogere rauwe zang. Niet dat we continu vergelijkingen willen maken maar in dit deel doet Dystopia A.D. ons terugdenken aan de oude Arcturus. Iets wat eveneens opgaat voor ‘Plaguebringers’, wat ook de vooruitgeschoven single van de plaat was. Het tempo ligt hier doorgaans hoog met Whitby die de zang afwisselt tussen de hoge rauwe vocals en het diepere gebrom. Dan verandert de toon helemaal door eerder oosters aandoend geluid en saxofoon om nadien weer terug te keren naar het aanvankelijke hoge tempo. ‘Plaguebringers’ staat eigenlijk synoniem voor waar het tweetal toe in staat is. Wat ons betreft de topper van de plaat. Titelnummer ‘Rise Of The Merciless’ begint met een intro als een stormachtig oorlogsnummer. Hier laten de heren ook nog even horen welke technische hoogstandjes ze uit hun gitaren kunnen toveren. Minpuntje bij dit nummer vinden we de passages waar Whitby overgaat naar cleane zang waar we vinden dat deze stukken niet echt passen bij de muziek. De rauwere zang doet de muziek meer eer aan vinden we. ‘Sisyphean Existance’ is misschien het meest extreme nummer op de plaat. Het eerste deel neigt eerder naar black dan naar death metal. Naar het einde toe mildert het tempo en krijgt het eerder een melancholische toets. Afgesloten wordt er met ‘Grave Pact’, een nummer dat zijn naam alle eer aandoet. Ook hier weer eerst een brutaal rauw gedeelte om dan een rustige passage in te bouwen en vervolgens weer alle registers open te trekken met passende snerpende gitaarsolo. Kort samengevat is ‘Rise Of The Merciless’ een gebalde plaat geworden boordevol afwisseling op alle mogelijke vlakken. Méér dan aangenaam luisterstuk waarbij je enkel kan hopen dat ze de volgende keer meer van hetzelfde brengen.

K.H. (85)

Independent Release

Tracklist: 1. Red Sand 2. Nomad 3. Plaguebringers 4. Rise Of The Merciless 5. Sisyphean Existence 6. Grave Pact