Mocht je me vragen naar metalbands uit India, ik denk niet dat ik er drie kan opnoemen, laat staan van uit de Noordoostelijke regio van het land. Met Fifth Note komt daar een klein beetje verandering in. Onder de motorkap vinden we zanger Samuel Thapa, gitarist Khriekethozo Sekhose, bassist Jubito Swu, drummer Rüüvolie Kire en keyboardspeler Sheduto Kezo. Toegegeven, ik heb wel drie keer gecheckt of ik de namen juist had. De christelijke themaband (hoewel India voornamelijk een hindoeïstisch / islamitisch land is) werd opgericht in het midden van 2019 en speelden covers van Stryper en Circus Maximus. Later de groeiende interesse in originele muziek, waardoor ze hun originele ‘Misfortune’ en ‘Here We Are’ singles uitbrachten in 2021. Deze plaat bevat ook deze debuutsingles. De band stond op talloze evenementen en won ook verschillende prijzen in hun thuisland, waardoor ze een aanzienlijke aanhang kregen in hun land. Ze zijn geëvolueerd naar een mix van progressieve metal met klassieke old school hard rock. Een beetje van alles laat ons zeggen. Verder is de band actief in het promoten van goede muziek zonder gebruik van drugs, alcohol of dat soort dingen. Ze openen met de hard stuwende rocksong ‘Rider’, waar de invloeden van heavy metal de overhand halen. Zware riffs donderen je bijna van je stoel. Als daar nog eens de schreeuwende vocalen bij komen, dan weet je wel dat dit geen katjes zijn om zonder handschoenen aan te pakken. Ze slaan het roer bijna honderdtachtig graden om met ‘Always Love You’ (https://www.youtube.com/watch?v=BInlMMw7Okg) waar je in de melodieuze rock ondergedompeld wordt. ‘Dreamer’ herpakt terug met zinderende heavy metal waar de opener je losliet. En zo gaan de contrasten verder, want met het titelnummer ‘Here We Are’ zet de band hun AOR-groove verder https://www.youtube.com/watch?v=WoYEVc7HV8A. We worden vaak heen en weer gezwierd in genres. Let maar eens op het sterk progressieve metal randje in ‘Misfortune’ of de schreeuwerige progressieve metal van ‘Falling Apart’ en de afsluiter ‘End Time’s. Maar het zijn de ballads ‘I Won’t Give Up’ en Drifted’ met een romantisch piano refrein die je voor schut zetten, al zijn ze beiden verschillend. ‘I Won’t Give Up’ is een vrij standaard melodieuze rockballad met een prachtig ingehouden gitaarsolo. ‘Drifted’ begint met een duister stukje piano waar Samuel verrassend erg fragiel vervoegd. Hij tovert een reeks hoge noten uit zijn hoed waar je kippenvel van krijgt. In zekere zin is de mix van nummers raadselachtig, maar toont zeker de gave van de band voor creativiteit. Misschien kan je de band omschrijven als een melodieuze hard rock band, waar nu en dan wat heavy metal en AOR invloeden voor wat afwisseling zorgen. Het geeft een beeld van het overduidelijke enthousiasme en muzikaliteit van de band. Ik denk dat de band nog met een imago probleem zit, zwevend tussen meerdere genres. Of moeten we dit laatste nu juist als een troef zien? Ik blijf in elk geval verward achter, maar met een erg positief gevoel.

Rocking Klingon (84)

Frontiers Records

Tracklist: 1. Rider 2. Always Love You 3. Dreamer 4. Fantasy 5. I Won’t Give Up 6. Here We Are 7. Misfortune 8. Falling Apart 9. Confused Trauma 10. Drifted 11. End Time’s