Sunstorm verraste me met hun debuut uit 2006, toen Joe Lynn Turner (ex-Rainbow, Deep Purple) nog de vocalen verzorgde. Dit deed hij een vijftal albums lang, waar de trend naar metal telkens wat dieper ingezet werd. Nog voor één noot van het in 2021 uitgebrachte album ‘AfterLife’ geschreven was, werd besloten om de muzikale stijl van de volgende Sunstorm albums wat meer verleggen naar het melodieuze AOR-geluid van de vroege platen. Joe Lynn Turner verwisselde de plaats achter de microfoon met Ronnie Romero (Michael Schenker, Lords of Black, Rainbow), wiens typische krachtige stem hierbij perfect paste. Romero’s ommezwaai naar de hard rock stijl legde hem geen windeieren. Hij wordt bijgestaan door de nieuwe gitarist Luca Princiotta (Doro, Blaze), bassist Nik Mazzucconi, drummer Michele Sanna en uiteraard keyboardspeler Alessandro Del Vecchio, die ook de productie, mixing en mastering voor zijn rekening nam. Dit nieuwe album zou de melodieuze kant van Rainbow en Deep Purple mengen met het geluid van Foreigner en klassieke melodieuze rock. Die insteek horen we al vanaf de opener ‘Brothers In Arms’, die lekkere hammond met wat uptempo rock laat mengen. Het nummer mist zijn intrede niet dankzij het pakkende ritme en vocale meesterwerk dat met stevig fretwerk gecombineerd wordt. Headbangen vanaf het eerste nummer! Bij de nummers waar het allemaal niet zo stevig moet, loert quasi altijd die connectie naar AOR om de hoek. Luister maar naar het rustig startende ‘Games We Play’, dat wat verder zo’n beestig refrein herbergt. Of het uptempo ‘I Will Remember’ en ‘I’ll Keep Holding On’, dat de synthesizer voor een hammond ingeruild heeft. Een volgend pareltje is ‘Taste Of Heaven’, dat opnieuw met dito toetsen en melodie de AOR-fans zal opvrolijken. Een beetje pittiger, dankzij het stevig gitaarwerk, is ‘Lost In The Shadows Of Love’, dat opnieuw met een dikke laag seventies klinkende keys (inclusief beginsolo) doorspekt wordt. Tussen al dat moois krijgen we nog het stevig verpakte ‘No Turning Back’, dat met een enorm binnenkomend refrein zijn extra streepjes verdient. Dat het gezelschap het ook rustig boeiend kan houden, laten ze horen in de ballad ‘Back My Dreams’. Sluit je ogen en geniet van de akoestische gitaren en de breekbare vocalen. Naar het refrein toe zwelt het arrangement wat aan, wat een passionele weerspiegeling van Whitesnake tevoorschijn tovert. Alessandro’s toetsen zorgen ervoor dat het wonderlijke ‘Hold The Night’ erg vertrouwelijk klinkt en halverwege het nummer worden we terug verwend met het betere snarenwerk. Het mid-tempo ‘Miracle’ sluit daar naadloos op aan. Uitsmijter ‘Living Out Of Fear’ gaat erg kwistig om met de laatste melodieën van het album. Waar Romero en Del Vecchio opduiken, transformeert het bladgoud naar edele metalen. Ronnie’s krachtige vocalen zorgen telkens weer voor een ongekende brok emotie, die niemand onberoerd laat. Die overweldigende aanwezigheid van toetsen is een fenomeen waar ik telkens vrolijk van wordt. Del Vecchio fladdert tussen Deep Purple-achtige hammond en modernere synthesizer, maar de manier waarop is telkens uitmuntend. De elf nummers zijn telkens verrassende melodieuze maar rockende hybrides, waar AOR en hard rock nooit veraf liggen. Toegegeven, de krachtige moderne productie pompt dit allemaal mooi op, maar het is en blijft sonisch genot van de bovenste plank in de melodieuze rockwereld.

Rocking Klingon (88)

Frontiers Records FRCD 1244

Tracklist: 1. Brothers In Arms 2. Games We Play 3. I’ll Keep Holding On 4. I Will Remember 5. No Turning Back 6. Back My Dreams 7. Taste Of Heaven 8. Lost In The Shadows Of Love 9. Hold The Night 10. Miracle 11. Living Out Of Fear