Manjerock – 09/11/2019 – The Finish, Zwevegem (1).

Het moet al sinds 2005 zijn dat Manjerock zich engageert om Zwevegem op zijn kop te zetten met een streepje van het hardere muziekgenre en ook dit jaar sieren oude rotten in het vak gecombineerd met jonge snaken de affiche van Manjerock.

Er kan van start gegaan worden met Severdhed, de band ontstond in 2018 uit de assen van het heengegane Infantile en Nocardia. Bij hun “influences” staan heel wat bands vermeld zoals Jimi Hendrix, Rage Against The Machine, Nuclear Assault, Pestilence, enz. Maar wat ik vandaag te horen kreeg neigt vooral naar het oudere Metallica (ten tijde van het “’Kill ‘Em All’ album) werk met een vleugje Megadeth en een lichte punk toets. Het enthousiasme van de jonge snaken is hartverwarmend om te zien, de set werd met volle overtuiging gebracht waarbij een gebroken snaar zelfs geen roet in het eten kwam gooien. Deze band heeft weliswaar nog een groeiproces te gaan maar alle kwaliteiten zijn aanwezig wat mij alleen maar doet uitkijken naar wat ze in de toekomst allemaal zullen creëren.

Met Chalice op het podium krijgen we een vaste waarde in het extreme, brutale metal milieu te zien. Al sinds 1998 is de band actief en vastberaden om hun muzikale boodschap aan de man te brengen, alsook de triestige maatschappij waarin we allemaal verzeild geraakt zijn even bloot te leggen. Krachtige riffs afwisselend met melodieuze lijnen waarop Pieter brulboei van dienst en ook deze keer uitgedost met een strop rond de nek en een heuse bijl ter hand zijn gal mag spuwen zijn de ruggengraat van dit heerschap. De ervaring toont zich waardoor je de heren op schoonheidsfoutjes niet zal betrappen, de kracht en de emotie is constant aanwezig en straalt ook een zekere echtheid uit zodat het een fijne combinatie is om de ganse set op je af te laten komen en je te laten meesleuren in hun verhaal.

*Foto’s: Chalice*

Next up was het Nederlandse The Unforgiven, een Metallica tribute band die heel wat volk naar Manjerock wist te lokken waardoor de zaal lekker gevuld was. Aan klassiekers heeft Metallica geen gebrek waardoor een set samenstellen waarbij iedereen kan meebrullen geen probleem was. Het is trouwens de afscheidstournee van The Unforgiven (wat uiteindelijk wat raar in de oren klinkt …) die al een twintigtal jaren podia onveilig maakt en menig hoofden liet schudden. Om maar een vlugge greep uit de set te nemen zijn dit enkele songs die de revue passeerden: ‘Creeping Death’, ‘Master Of Puppets’, ‘The Memory Remains’, ‘Seek And Destroy’, ‘One’, en om af te sluiten kregen we nog ‘Enter Sandman’ achter de kiezen. De missie om de tent op zijn kop te zetten was zeker en vast geslaagd, dat zullen de meeste aanwezigen wel bevestigen maar op één of andere manier mistte de band de overtuigingskracht om mij persoonlijk over de streep te trekken.

Om af te sluiten stond F.U.B.A.R. (wat de afkorting is voor “Fucked Up Beyond All Recognition”) nog op de affiche. Na een korte stroompanne kon de band uit de startblokken schieten, opnieuw een totaal ander genre dan wat we voorheen te horen kregen, ditmaal gaan we de punk / stoner toer op met de bijhorende rechttoe rechtaan riffs zonder al te veel tierlantijntjes met wat ruimte voor zelfreflectie en humor. Het werd duidelijk dat de meeste gekomen waren voor The Unforgiven toen de zaal redelijk leeg begon te lopen tijdens het openingsnummer van F.U.B.A.R.. Na ook even een frisse neus te halen bleek dat het optreden reeds afgelopen was, met andere woorden werd er maar een ongebruikelijk korte set van om en bij de twintig minuten gespeeld. Een vreemde samenstelling als je het mij vraagt maar we laten dit niet aan ons hart komen en zien er al naar uit om volgend jaar opnieuw van de partij te zijn.

*Foto’s: F.U.B.A.R.*

Manjerock – 09/11/2019 – The Finish, Zwevegem (2).

Om 19u gingen de deuren van Manjerock @ The Finish open. Wie al ooit eens daar binnen ging weet, dat dit café met aangrenzende zaal enorm mooi is vormgegeven, met als blikvanger, de toog die bestaat uit een motorblok. The Finish bleek al snel aan de kleine kant, zelfs voor het einde van de eerste band. Muziekliefhebbers en kijklustigen hadden een mooi programma om naar uit te kijken.

Als eerste was Severdhed aan de beurt. Deze thrash metal band uit Izegem bracht meteen een stevige portie “rechttoe rechtaan” gitaargeweld. De vierkoppige band, opgericht in 2018, speelde strak, en ze zorgden meteen voor een goede sfeer op het podium, alsook in de zaal. Hun nummer ‘Death Strip’, waarop een geluidsfragment van Winston Churchill te horen was, paste perfect in het plaatje. Een jonge band, maar zeker de moeite om te volgen.

*Foto’s: Severdhed*

Chalice, de soms moeilijk in een genre te plaatsen band uit Beveren-Leie, kwam als tweede op de affiche. Zij omschrijven zichzelf als “A brutal Belgian band”. En niks blijkt minder waar. Zowel het geluid als het visuele is vanaf het eerste moment boeiend, en meeslepend, maar vooral brutaal. Snelle riffs worden afgewisseld met tragere melodieën, mooi samengehouden door de veelzijdige stem van de zanger. Chalice zag ik al een aantal maal optreden, en telkens ben ik onder de indruk van hun geluid.

Ondertussen kon je ook geen voet meer verzetten in de zaal, een mooie opkomst dus. De band die als derde mocht aantreden was The Unforgiven, een redelijk bekende tribute band van Metallica uit Nederland. Deze vierkoppige band uit Zeeland bestaat al sinds 2000, en dat merk je aan de manier waarop ze spelen. Hun energie op het podium is fenomenaal, en de performance is af. De toon werd meteen gezet bij het eerste nummer : ‘Fuel’. “Gimme fuel, gimme fire, gimme that which I desire”, en dat kregen de Metallica-fans in het publiek zeker en vast. Ze kregen een tribute band die het materiaal perfect beheerst, en Metallica makkelijk doet lijken. Na de medley kwam ‘One’ aan de beurt, en als afsluiter kun het publiek rekenen op een spetterend ‘Enter Sandman’.

*Foto’s: The Unforgiven*

Als laatste kwam de Zwevegemse band F.U.B.A.R. hun beste beentje voorzetten. Zij speelden een thuismatch met hun snelle rock, punkrock en stoner. Na een korte mededeling dat ze eerst nog een pintje gingen drinken en pipi gingen doen, heeft het sympathieke viertal het resterende publiek nog eens wakker geschud. Na een korte, maar goede set, namen ze afscheid van het publiek @ The Finish.

Met dank aan Geert Lasuy.

Tekst (1): David Vandewalle.

Tekst (2): Nathalie Coppens.

Foto’s: Bianca Lootens