Om maar eens met de deur in huis te vallen: vocalist Carsten Lizard Schulz heeft me nog niet één keer ontgoocheld. Telkens als ik een release zie passeren waar hij aan meegewerkt heeft, is het er keihard bovenop. De zanger, die al in vele bands te gast was, brengt met Lazarus Dream een derde album uit. Samen met multi-instrumentalist / componist Markus Pfeffer (gitaar / bas / synths) en drummer Markus Herzog. Gastpercussionist Thomas Rieder vervolledigt de line-up. Opnieuw is beroep gedaan op de magische handen van de Franse artiest Stan W. Decker voor het ontwerpen van de hoes. Voor de perfecte mastering van de nummers klopten ze aan bij Rolf Munkes in de Empire Studios / Bensheim. Voor deze derde langspeler zijn ze wat teruggekeerd naar hun roots van melodieuze rock van het debuut ‘Alive’. We worden opnieuw verwend met een aantal arrangementen, waar je niet van achterover valt maar het knikkebollen toch niet kan tegenhouden. Ze beginnen catchy met het AOR-getinte ‘The Sweetest Chaos’, waar het eerste solerend fretwerk schering en inslag is. Deze opener kwam als single uit op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=TgJEmksMw9I&ab_channel=prideandjoy. Ze vervolgen wat rustiger met ‘Vulture’s Cry’, dat naar het einde een pak krachtiger wordt door de knappe vocalen. Ja, ik ben misschien bevooroordeeld, maar mijn onvoorwaardelijke voorliefde voor de stem van Carsten zal hier wel veel aan doen. De man heeft me ooit eens bij een eerste signeersessie, waar ik een tweetal albums mee had, gezegd dat ik een volgende keer alles mocht meebrengen wat ik wou om te signeren. Hij wist toen niet dat ik op enkele schijven na, alles liggen had waar hij aan meegewerkt had. Enfin, we wijken af. ‘Rebel Again’ is zo’n stuwend nummer waar stevig gitaarwerk met keys gecombineerd worden. Op de titeltrack horen we een gitaarsolo van Stephan Lill (Vandenplas). Weet-je-datje: Lill was Markus Pfeffer’s gitaar leraar in de eighties. De eerste uitgebrachte single was ‘My Prayer’: https://www.youtube.com/watch?v=95G4H6Pgcr4&ab_channel=prideandjoy. We zien een smekende Carsten die het nummer met zijn emotionele, maar krachtige en bombastische zanglijn weet te liften. Voeg daar het indrukwekkend fretwerk bij dat op een niet te stoppen cadans, waar Markus voor verantwoordelijk is, verder dondert en je snapt dat dit een van die nummers waar ik traditioneel een streepje achter zet. De Duitse rockers sluiten in schoonheid af met een zeven minuten durende epische rocker ‘Empire Of Thorns’, waar een pak stijlen de revue passeert. Wat progressief, wat aanvallend, maar een streling voor de oortjes. Het album heeft wel meer van die progressieve trekjes, maar houden alles mooi binnen de perken, want ze overtuigen je vooral met traditionele hard rock waarin je elementen van Rainbow en Whitesnake zal terugvinden. Fans van Barnabas Sky, Evidence One, Michael Bormann’s Jaded Hard, Dokken of Tyketto kunnen het album zonder twijfel aanschaffen, maar ik ben ervan overtuigd dat het bij een groter publiek in de smaak zal vallen.

Rocking Klingon (88)

Pride And Joy Music PJM 13699

Tracklist: 1. The Sweetest Chaos 2. Vulture’s Cry 3. Rebel Again 4. My Imaginary Life 5. Beauty Among The Ruins 6. Disaster Love 7. Vertigo 8. My Prayer 9. Drink My Blood 10. Empire Of Thorns 11. Colours Of The Moon (CD Bonus Track)