Stone Horns is een band geworteld in Marseille en werd opgericht in 2016 door zanger / gitarist David Viard (aka Devf). Aanvankelijk begonnen als een project groeide het al snel uit tot een volwaardige band. Met ‘Chimaira’ is Stone Horns toe aan een derde full-album. Wie de naam Stone Horns niet kent, zou op basis van de bandnaam kunnen verwachten dat het een stoner band is maar niets is minder waar. Hoewel er moeilijk één specifiek label op de band gekleefd kan worden omdat er meerdere stijlen en invloeden geblend worden, gaat de band nogal eens door het leven als een groove metal band. Er zijn echter momenten dat ze meer aanleunen bij metalcore om het volgend moment eerder naar deathcore te gaan en dan zijn er nog invloeden van thrash, death… kortom u merkt het, niet voor één gat te vangen deze heren. Vergelijkingen zijn steeds een gevaar om luisteraars op het verkeerde been te zetten of verwachtingen te scheppen maar een naam die geregeld aan Stone Horns gelinkt wordt, is niets minder dan Machine Head. Ook de naam van Devil Driver duikt frequent op. Maar als we ‘Chimaira’ horen, is de link met Machine Head – wat betreft de eerste albums daarvan – inderdaad iets wat vaak om de hoek loert en dat bedoelen we dan als compliment. U mag zich bijgevolg verwachten aan een resem fantastisch catchy riffs, beukend drumwerk én last but not least: een ronduit impressionant strottenhoofd! David Viard switcht met het grootste gemak van rauw schreeuwerig – het grootste gedeelte van de tijd – naar cleanere vocals dat het een lust is. Het maakt dat het album bol staat van variatie in elke zin van het woord. Het tempo is over het algemeen moordend hoog en niet in het minst: meeslepend! Hoewel volgens de band elk nummer op zich staat, vormt zich ook een rode draad doorheen het album. ‘Chimaira’ gaat over de zoektocht van de mens in een wereld van verwerping naar aanvaarding en erkenning. Een thema waar je vele kanten mee uit kan zodat er een rijk verhaal verteld kan worden. En dat is exact wat Stone Horns doet op dit album. De zeven nummers zijn samen goed voor vijfendertig minuten luisterplezier en denderen werkelijk aan een rotvaart voorbij. Openingsnummer ‘Grasping The Embers Of Exile’ opent eerder ingetogen en vrij rustig vooraleer alle registers worden open getrokken. Het nummer klokt af op bijna acht minuten en toont meteen uit welk hout de band gesneden is. En dat is heel wat als u het ons vraagt. Zeer mooi opgebouwd en gelaagd nummer met tempowisselingen en variatie waardoor u vanaf de opening van het album wordt meegezogen. De plaat kon niet indrukwekkender beginnen. Wat nadien volgt, is naar ons gevoel enkel nóg energieker en agressiever. Het kan aan ons liggen maar we hebben de indruk dat met onder meer het succes van bands als Gojira de Franse metalscene een fameuze boost aan talent en releases heeft teweeggebracht de laatste jaren. Kan best zijn dat het steeds aanwezig was en wij het nogal verwaarloosd hebben om naar onze zuiderburen te kijken maar laten we u vertellen dat bands zoals deze Stone Horns niet langer aan onze aandacht zullen ontsnappen! Een steengoed album dat fris van de lever klinkt én niettemin toch herkenbaar, niet in het minst door de links naar andere bands zonder echter als een doorgedreven kopie te klinken. Wie zijn metal graag op een agressieve, meeslepende manier voorgeschoteld krijgt, moet absoluut deze ‘Chimaira’ eens een luisterbeurt gunnen. Of uw nekspieren ons dankbaar gaan zijn durven we in het midden laten maar dat u hierop stil kan blijven zitten is toch bijzonder twijfelachtig.

K.H. (90)

Rockshots Records

Tracklist: 1. Grasping The Embers Of Exile 2. No Mercy 3. Terra Genesis 4. Age Of Chimairas 5. Chrysalis 6. In The Clutches Of The Abyss 7. Echoes Of A Fallen Empire