Het kan raar klinken, maar de pandemie had ook zijn voordelen. Terwijl het kanaal van live mogelijkheden wel volledig dichtgesnoerd werd, kwam tijd vrij voor een uitgebreider schrijfproces. Bij het Britse Ten resulteerde dit in een tweetal albums. Vorig jaar kregen we daardoor ‘Here Be Monsters’ en nu komen ze met hun vijftiende studioalbum ‘Something Wicked This Way Comes’. In tegenstelling met eerder uitgebrachte conceptalbums, zijn deze laatste twee dit niet. Opnieuw zorgt Gary Hughes voor een flinke portie klassieke melodieuze hard rock. Hiervoor werd hij vergezeld door gitaristen Dann Rosingana en Steve Grocott, bassist Steve McKenna, keyboardspeler Darrel Treece-Birch en gastdrummer Markus Kullman (Sinner, Glenn Hughes, Voodoo Circle). Deze laatste schijf werd geproduceerd door Gary zelf en gemixt en gemasterd door Dennis Ward, die al meer dan ten (heu, tien) jaar met de band samenwerkt. Een klein uur nieuw materiaal, gezien de band de traditie van langere nummers ook hier verderzet. De mysterieuze intro van ‘Look For The Rose’ laat alle mogelijkheden open, maar als de muziek begint valt alles op zijn pootjes. Een vlot tempo in een melodieus arrangement zorgen voor een vertrouwd gevoel. Gary, intussen 58 zomers, kan het nog altijd erg overtuigend brengen. Met een rauwe riff gaat ‘Brave New Lie’ verder. Het begint stevig en uitdagend, maar wordt wat later een stukje braver dankzij de vocalen en een extra portie keyboard, die het allemaal wat polijsten. In ‘The Tidal Wave’ staan de snarenplukkers even in de spotlight. ‘Parabellum’ begint wat raar door enkele oorlogsgerichte speeches erin te verwerken. Het nummer kan daardoor nooit openbloeien en blijft in een duistere sfeer hangen. Gezien het thema had ik toch wat meer agressie verwacht, maar het blijft net iets te braafjes. Die afwezigheid van wat punch is iets dat bij het beluisteren van het album opvalt. Iets meer dan zeven minuten is het genieten van de titeltrack, waar je jezelf wellicht zal betrappen op een voetje-tikkende interactie. Waar ‘The Fire And The Rain’ iets pittiger wordt, zorgt de ballad ‘New Found Hope’ net terug voor wat rust. In schoonheid sluit ‘The Greatest Show On Earth’ een album af, dat niet echt verrast maar eerder bevestigt. Geen vernieuwingen, wat voorspelbaar, gewoon een nieuw album met tien goede nummers in een stijl die niet veel afwijkt van de vele voorgaande pure classic rock albums. Het harmonieuze samenspel is wellicht de grootste troef, want alhoewel elk op zich knap presteert, wordt het album nog groter door het geheel, dat de som der elementen overschrijdt. Ondergetekende zou een extra vleugje pit en dynamiek wel kunnen appreciëren, maar de vele groovy nummers, waar de combinatie van keys en gitaarwerk de stem mooi aanvullen, is de sleutel voor dit hoogstaand vakwerk. Een bevestigend consistent geluid waar elke Ten fan zeker blij van wordt.
Rocking Klingon (80)
Frontiers Records FRCD 1284
Trackslist: 1. Look For The Rose 2. Brave New Lie 3. The Tidal Wave 4. Parabellum 5. Something Wicked This Way Comes 6. The Fire And The Rain 7. New Found Hope 8. The Only Way Out 9. When The Darkness Comes 10. The Greatest Show On Earth