Geloof het of niet, maar volgend jaar bestaat het gezelschap rond Christofer Johnsson vijfendertig jaar. Therion ontstond in 1987 in de omgeving van Stockholm. Met invloeden van vrij brutale death is hun geluid geleidelijk doorgegroeid naar symfonische metal. Daardoor is het moment wanneer je de band ontdekt hebt, ook bepalend voor hun sound waarmee je die associeert. Anno 2022 bestaat de band uit grondlegger Christofer Johnsson, die gitaar en keyboard speelt, drummer Sami Karppinen, bassist Nalle “Grizzly” Påhlsson, zanger Thomas Vikström, gitarist Christian Vidal en zangeres Lori Lewis. De hedendaagse stijl is ook hier de basis voor de tweede passage, van uiteindelijk een Leviathan-trilogie moet worden. De uptempo rocker ‘Aeon Of Maat’ pakt met je met een brede waaier aan vocalen mee in een wervelende rit die hoogtes en laagtes doorkruist. In een melancholische stijl hakt het progressieve ‘Litany Of The Fallen’ stevig in het ritme. Hoe bombastisch het ook uitpakt, blijf ik wat op mijn honger zitten door het vaak hoekige geheel. De zeemzoete vocalen van ‘Alchemy Of The Soul’, het koor in ‘Hades And Elysium’ en de schoonheid van ‘Lunar Coulerd Fields’ proberen de brokken wel te lijmen, maar warm loop ik er niet van. Iets bitsiger zijn ‘Lucifuge Rofocale’ en ‘Midnight Star’, die voor een mooi contrast zorgen. De Oosterse invloeden van ‘Marijin Min Nar’ zorgen voor verstrooiing, zeker in de knappe instrumentale passages. Ook de fluitpassage in het epische ‘Codex Gigas’ is een welgekomen afleiding. In ‘Pazuzu’ wordt die symfonische metal in een steviger jasje gezet en die krachtigere passages bezorgden mij de beste indrukken van het album. Waar het ene moment de trein lijkt te bollen, verloopt het op andere momenten te stroef. Het lijkt allemaal wat te dun, te doorzichtig. Het album bulkt van de creatieve ideeën, die niet altijd uitgediept werden. Wat voller van sound en meer samenhang zouden pluspunten kunnen zijn. Het album draagt die kenmerkende tegenstrijdigheid tussen duisternis en zachtheid. Vooral die hemelse koorzang is een sterke troef, die het epische aspect flink aanwakkert. Globaal hoorde ik het liever wat voller en krachtiger, maar dat zal een eigen voorkeur zijn. “Les gouts en les couleurs”, meer dan talent genoeg, die me jammer genoeg niet voldoende kon overtuigen.
Rocking Klingon (70)
Nuclear Blast
Tracklist: 1. Aeon Of Maat 2. Litany Of The Fallen 3. Alchemy Of The Soul 4. Lunar Coloured Fields 5. Lucifuge Rofocale 6. Marijin Min Nar 7. Hades And Elysium 8. Midnight Star 9. Cavern Cold As Ice 10. Codex Gigas 11. Pazuzu 12. Aeon Of Maat (Alternative Vocals Version), 13. Pazuzu (AOR Version)