We hebben, denken we toch, een vrij brede kijk op muziek. Van Æþelruna hadden we, we zijn heel eerlijk, nog niet gehoord. Maar daar we de laatste tijd graag ons oor te luisteren leggen bij pagan in het algemeen, vonden we het een goed idee om ook dit Æþelruna aan een luisterbeurt te onderwerpen. En terwijl we meestal dan heel blij zijn dat we een “nieuwe” pagan band ontdekken, blijven we nu toch wat op onze honger zitten. We schetsen om te beginnen even de muzikale carrière van Æþelruna. Dit project ging tussen 2006 en 2011 door het leven als Adalruna en wordt bestierd door een persoon: Wulfhelm. In die periode zorgt hij voor een aantal ep’s, demo’s en splits en ook voor vier full-albums. Muzikaal kan je het project in het vakje black metal met ambient invloeden situeren, terwijl hij op tekstueel vlak op zoek ging naar volksverhalen en verhalen uit de Noorse mythologie. Sinds 2011 gebruikt hij de naam Æþelruna. Ook op muzikaal vlak doet Wulfhelm een aantal aanpassingen, want nu kiest hij voor een mix van symphonic black metal en pagan metal met een episch karakter. Op tekstueel vlak zoekt hij nu inspiratie bij pre-Christelijke Angelsaksische gemeenschap. Dat vertaald zich o.a. naar het gebruik van de Oud Engelse taal als “voertaal”. Na een demo, vormt een compilatie-album het enige wat hij ondertussen onder de naam Æþelruna op de markt bracht. Daarom dus ook dat het project al al die tijd tussen de mazen van het omvangrijke MUSIKA-net kon doorglippen. Met ‘Risci Bita Wudu’ zorgt hij nu voor een eerste volwaardig full-album met … drie tracks. Opener ‘Saga hƿæt ic hatte’ kan ons maar matig boeien en springt, naar onze smaak, te veel van de hak op de tak. Wel horen we de eerste Christelijke invloeden weerklinken in de sound die ons wat doet denken aan wat de Viking-serie ons biedt als men in Engeland is en voor achtergrond muziek zorgt. Het korte instrumentale ‘Ƿe gebloten’ vinden we een tussendoortje dat voor ons zeker niet hoeft. Veel beter vergaat het Æþelruna met de meer dan vijfentwintig minuten durende afsluiter ‘Þæs ofereode þisses sƿa mæg’, dat ook al van hot naar her springt, maar dat in onze ogen / oren een heel stuk homogener klinkt dan de rest van het album. De verschillende tempo’s en ritmes vloeien hier beter in elkaar over zodat het nummer een betere “flow” meekrijgt. Enig nadeel aan zo’n uiterst lang nummer is het feit dat er ook stukjes / fragmenten langskomen die we een stuk minder hoog inschatten. Maar het algemeen beeld van deze track rechtvaardigt de bestaansreden van Æþelruna en zorgt er voor dat we eigenlijk nu al uitkijken naar wat Wulfhelm verder in zijn mars heeft onder de naam Æþelruna. Een eigenzinnig project dus dit Æþelruna dat zeker en vast zijn aanhang zal hebben en zodoende ook zijn bestaansrecht heeft.
Luc Ghyselen (80)
Independent Release
Tracklist: 1. Saga hƿæt ic hatte 2. Ƿe gebloten 3. Þæs ofereode þisses sƿa mæg