Twee jaar na ‘Cosmic Terror’ is het Duitse The Spirit terug met een nieuw album genaamd ‘Of Clarity And Galactic Structures’. Voor wie The Spirit niet kent eerst even wat achtergrondinfo. De band bestaat uit het duo Matthias Trautes (vocals, guitars, bass, synths) en Manuel Steitz (drums). Sinds de oprichting van The Spirit in 2015 hebben ze dit nieuwe album meegerekend drie full-albums uitgebracht en tussendoor een ep. Ze staan gecatalogeerd als blackened death metal maar we moeten eraan toevoegen dat ze zeker met ‘Of Clarity And Galactic Structures’ een stapje verder gaan dan een loutere mix van death en black metal. De albumtitel doet in eerste instantie één of ander bombastisch progrock-project vermoeden maar dat is allerminst het geval. Al moeten we onszelf meteen ook weer enigszins tegenspreken. The Spirit staat nog steeds garant voor een loodzwaar geluid waar de term blackened death metal niet zomaar uit de lucht komt gevallen. Maar we durven stellen dat er onmiskenbare invloeden in de muziek zitten die zeker en vast hun oorsprong kennen in de progscene. Voor u huilend wegloopt: het maakt de muziek volgens ons enkel gelaagder, gedifferentieerder én vooral nóg beter dan voordien. De afwisseling in structuren, tempo en melodie zijn van een zelden gehoord niveau. Let wel, het betekent meteen ook dat dit niet de meest evidente luistermuziek is. Stampende meezingers of de meest catchy refreinen moet u allerminst verwachten. Wie echter niet vies is van complexere songstructuren en werkelijk hoogstaand technisch meesterschap in elk instrument doorspekt met nog steeds een bijzonder rauwe stem die zal hiervan smullen. Alles samen maakt het dat The Spirit voor ons een knap staaltje van technisch vakmanschap heeft afgeleverd dat muzikaal heel hoge toppen scheert. Het instrumentarium is sowieso het leidmotief van The Spirit. De instrumentale gedeeltes zijn in ongeveer elk nummer grotendeels aanwezig met het korte pure instrumentale ‘Transition’ en instrumentale afsluiter ‘Laniakea’ als meest uitgesproken vertegenwoordigers. ‘Laniakea’ is toch wel een gedurfd sluitstuk want om een instrumentaal nummer dat de vijf minuten net overschrijdt als uitsmijter te gebruiken, is allerminst alledaags te noemen. Maar bij The Spirit past het wonderwel en zouden we geen beter nummer kunnen bedenken om deze eclectische plaat af te ronden. Misschien komt dat door de thematiek die net als op de voorgaande albums in hoofdzaak gepuurd wordt uit de kosmische wereld en de – geringe – positie van de mens in dat immense geheel. Hoewel we de indruk hebben dat de zang bij The Spirit niet als meest essentiële onderdeel wordt gezien, vinden wij dat de rauwe black metal achtige zanglijnen het geheel een krachtige dynamiek geven. Onmiskenbaar moeten we geregeld denken aan Dimmu Borgir als we de zang horen en dat is dan louter als compliment bedoeld. Kort samengevat, wie houdt van technisch death / black metal geweld doorspekt met vleugjes progachtige uitstapjes die moet deze ‘Of Clarity And Galactic Structures’ onverwijld in huis halen. Wie een bloedhekel heeft aan complexere songstructuren of technisch gitaarvernuft en zweert bij puur beukend geweld, die loopt best in een grote boog om The Spirit heen – al is de kosmos uiteraard overal…

K.H. (90)

AOP Records

Tracklist: 1. Of Clarity And Galactic Structures 2. The Climax Of Dejection 3. Repression 4. Celestial Fire 5. Transition 6. Timbre Of Infinity 7. Arcane Wanderer 8. Laniakea