Acht jaar hebben fans van het Finse Kuolemanlaakso moeten wachten op nieuw werk. Dit doom / death metal gezelschap werd in 2010 opgestart. Het goed ontvangen debuut, ‘Uljas uusi maailma’ (2012) beloofde al veel goeds en dat werd al vlug bevestigde middels de ep ‘Musta aurinko nousee’ (2013). Opvolger ‘Tulijoutsen’ (2014) kreeg nog betere kritieken en zorgde ervoor dat de naam Kuolemanlaakso – wat je vrij kan vertalen tot “doodsvallei” of “vallei van de doden” – nog meer weerklank kreeg. En dan dus het grote niets, maar het is misschien wel zoals gitarist / songschrijver Laakso terecht opmerkt: “… in doom there’s no rush. …”. Kuolemanlaakso – Usva (bass), Tiera (drums), Kouta (gitaar), Laakso (gitaar, keyboards) en Kotamäki (vocals) – worden hier bijgestaan door Aleksi Munter (co arranging van de keyboards) en Lotta Ruutiainen (vocals, o.a. tijdens ‘Katkeruuden malja’ dat als single werd uitgebracht), terwijl V. Santura instond voor mixing, engineering, mastering en productie. Het eindresultaat zijn zeven uiterst knap opgebouwde en gearrangeerde nummers die een pak tempo en ritmewisselingen tellen en die we misschien eerder als melancholic death metal kunnen omschrijven dan dat we de term doom kunnen gebruiken. Alhoewel, sommige nummers krijgen dan weer de typische slepende en trage doom sound mee. – We denken bijvoorbeeld aan ‘Surun sinfonia’. – Maar eigenlijk maakt het niet in welk vakje de sound van Kuolemanlaakso onderbrengt, want dit is een album dat van begin tot einde boeit en weet te overtuigen, waar kracht en melodie elkaar feilloos vinden, én waar een pak agressie en dreiging van uit gaat. Gelukkig krijgen we ook wat info in verband met de inspiratie voor dit album, want aan de hand van de teksten die in de moedertaal worden gebracht, werden wij alvast niets wijzer. Laakso kreeg immers heel wat inspiratie dankzij een heel zwarte periode in de geschiedenis. Vanaf ongeveer 535 zorgde een algemene verkoeling van van de temperaturen er immers voor dat oogsten mislukten zodat hongersnood uitbrak, wat leidde tot een sterftecijfer van tientallen miljoenen mensen, maar ook van een enorm aantal dieren en die zo’n tien jaar lang aanhielden! Een ideaal gegeven voor een band die doom en death metal combineert tot een beklijvend en intens geheel. En dat doet Kuolemanlaakso dus op een heel knappe manier. In ieder geval meer dan voldoende om ons te overtuigen, zodat we nu al kunnen stellen dat ‘Kuusumu’ een pareltje is geworden in het (sub)genre. Hopelijk laat Kuolemanlaakso ons nu opnieuw geen acht jaar wachten op een vervolg!
Luc Ghyselen (90)
Svart Records SVART 309
Tracklist: 1. Pimeys laski 2. Katkeruuden malja 3. Surusta meri suolainen 4. Kuohuista tulisten koskien 5. Surun sinfonia 6. Pedon vaisto 7. Tulessakävelijä