Als we de grote “Encyclopaedia Metallum – The Metal Archives” mogen geloven – en waarom niet? – mogen we het Amerikaanse Wilderun, opgestart in 2008 in het vakje symphonic progressive / folk metal klasseren. Met ‘Epigone’ is het kwartet aan zijn vierde album toegekomen, een album dat negen tracks telt. Opener ‘Exhaler’ zet ons alvast op verkeerde been. Dit uiterst rust brengend nummer kabbelt zachtjes uit de speakers en wij maar wachten tot een van de termen die die grote encyclopedie gebruikt ook maar aan bod komen. We kregen het einde te horen en bleven nog steeds op onze honger zitten. Oké, een zachte opener dan maar, dus kijken we hoopvol uit naar de tweede track van dit album. ‘Woolgatherer’ kabbelt eerst ook al zo langzaam en heel rustig verder. Oké, het bevat wat wisselingen in tempo en ritme maar die zijn niet van die orde dat we de term “metal” in de mond durven te nemen. Gelukkig knalt het nummer naar het einde toe wel als de heren er volle kracht driegend en donker tegenaan gaan, om dan opnieuw zo sfeervol en uiterst rustig af te sluiten. Nee, we zijn een kleine twintig minuten ver en Wilderun heeft ons hoop en al drie minuten weten te overtuigen van hun kunnen en van het feit dat ze in het vakje “metal” thuis horen. We krijgen heel wat beterschap tijdens ‘Passenger’ dat veel beter aansluit bij wat wij verstaan onder de term symphonic progressive metal. De tempo en ritmewisselingen zijn dit keer indrukwekkend, vooral de heel furieuze uitspattingen zorgen dat deze track er duidelijk bovenuit steekt, al komen er ook in de tien minuten van deze track opnieuw fragmenten langs die ons een stuk minder liggen. Ook de hier op volgende tracks staan eigenlijk bol van wendingen in tempo en ritme maar kunnen ons uiteindelijk maar met mate boeien. Misschien is dit wel te technisch naar onze smaak, of kennen de nummers te veel lagen, verbergen ze te veel geheimen om door ons te worden ontrafelt. Dat de vier heren – Evan Anderson Berry (gitaar, vocals, mandoline, keyboards), Daniel Müller (bass, dulcimer, backing vocals), Jonathan Teachey (drums, backing vocals) en Wayne Ingram (gitaar, backing vocals, keyboards, orkestratie) – hier waarschijnlijk het beste van zichzelf hebben gegeven, wordt door ons zeker niet ontkent. Enkel klikt het niet echt met onze verwachtingen, al moeten we wel toegeven dat een aantal fragmenten ons wel interesseren, maar die zijn te weinig talrijk om deze ‘Epigone’ aan te raden.
Luc Ghyselen (68)
Century Media
Tracklist: 1. Exhaler 2. Woolgatherer 3. Passenger 4. Identifier 5. Ambition 6. Distraction I 7. Distraction II 8. Distraction III 9. Distraction Nulla