Nekromant: Temple Of Haal

Het Zweedse Nekromant ontstond in 2012 als Serpent. Deze band zorgde voor een ep en twee full-albums vooraleer de naam in 2016 werd gewijzigd tot Nekromant. De reden achter de naamsverandering is ons, van MUSIKA, onduidelijk. Het trio dat de laatste line-up van Serpent uitmaakte – Mattias Ottosson (bass, vocals), Joakim Olsson (drums) en Adam Lundqvist (gitaar) – maakt nu nog steeds de line-up uit van Nekromant. Ook op muzikaal vlak – een mix van traditional hard rock, doom en traditional heavy metal – is er niets veranderd. Met ‘Temple Of Haal’ is het drietal aan zijn derde full-album toe ander de huidige naam Nekromant. Het nieuwe album telt negen tracks die een quasi perfecte mix vormen van de eerder opgesomde ingrediënten. Tijdens het ene nummer, we nemen opener ‘Sileni’, zoeken de heren het eerder bij doom en hard rock invloeden, terwijl ze voor een andere track, o.a. voor ‘The Woods’ bijvoorbeeld, duidelijker de kaart heavy metal trekken. Zo weet je dat de heren je telkens proberen op een ander been te zetten middels heel vlotte, energieke en gedreven tracks die ze afwisselen met eerder trage, slome en slepende nummers. En dan heb je ook nummers die beide stijlen wat door elkaar haspelen zodat een best wel aangenaam in het gehoor liggende kruisbestuiving ontstaat. Het drietal blijft anderzijds wel mooi tussen de afgebakende lijnen van de subgenres in kleuren, zodat er van grote verrassingen alvast geen sprake is. Dat ze ook leentjebuur spelen bij een pak groten uit de genres – wij denken heel vaak richting Black Sabbath – is dan ook al geen verrassing, maar de heren weten er gelukkig telkens een eigen draai aan te geven, een eigen gezicht te creëren. Het korte instrumentale ‘Vaenir Dreams’ zit perfect in het midden van het album, maar doet ons weinig tot niets. Het breekt zelfs de flow van het album en als wij het voor het zeggen gehad hadden, was het op de planken blijven liggen of hielden we het als intro voor een volgend album of een nieuw nummer. Gelukkig weten de heren daarna de draad terug op te nemen. ‘Temple Of Haal’ is zeker geen “must have” geworden, maar is wel een degelijk album indien een mix van doom en traditional hard rock je interesse wekt.

Luc Ghyselen (72)

Despotz Records DZCD 104

Tracklist: 1. Sileni 2. The Woods 3. Olorin’s Song 4. Nekrolith 5. Vaenir Dreams 6. King Serpent 7. Hackle Klint 8. Temple Of Haal 9. Behind The Veil Of Eyes