Het Zweedse Netherbird staat voor een mix van melodic death metal en melodic black metal en voegt daar wat minieme symfonische elementen aan toe. De band werd in 2004 opgestart en kende een korte periode van non activiteit tussen 2014 en 2016. En ondanks het feit dat line-up al een pak wijzigingen kende, is Netherbird met dit ‘Arete’ aan zijn zesde full-album toe, terwijl men ook al zes ep’s op de markt gebracht. Op gebied van output worden we dus echt wel verwend door dit gezelschap. Het nieuwe album gaat van start met ‘Âme damnée’ dat je gerust als intro mag beschouwen, want buiten wat gefluister is dit een kort instrumentaal stukje dat er enkel voor zorgt dat je mee bent in de sfeer die Netherbird wil neer zetten. Het is dus pas vanaf ‘Towers Of The Night’ dat Netherbird in zijn kaarten laat kijken. Maar het is er dan ook “boenk, op!”. De aanloop is misschien nog wat rustiger, maar al vlug vliegen de blastbeats je om de oren en wordt het tempo de hoogte in gejaagd. Voeg daar krachtige riffs aan toe, immens krachtige vocalen en een heel pak dreigende duisternis en je bent vertrokken voor een stevige eerste trip in het muzikale spectrum van de heren die niet vergeten dat ook melodie belangrijk is. Dat bewijzen ze met de mooie rustige aanzet van ‘Void Dancer’ nog eens. Dat het nummer daarna aan kracht, dreiging en tempo wint, mag je niet verbazen. ‘Infernal Vistas’ kent dan weer geen studieronde of rustig opgebouwd begin, maar het huidige vijftal dat Netherbird uitmaakt – Johan “Nephente” Fridell (vocals), Pontus “Bizmark” Andersson (lead gitaar), Tobias “Tinitus” Jakobsson (gitaar, backing vocals), Micke “M.A.” André (bass) en Fredrik Andersson (drums) – vliegt er dit keer meteen heel strak en gedreven in. Opnieuw vergeten de heren niet dat melodie belangrijk is terwijl kracht, dreiging en duisternis niet mogen ontbreken. Voeg daar een pak wisselingen in tempo en ritme aan toe en je verkrijgt een dijk van een song. Daar doet ‘Carnal Pentiment’ in niks voor onder want ook nu vliegen de heren er meteen in en krijg je prachtige variaties op de thema’s kracht, dreiging en tempo aangeboden. Meer variatie krijg je te horen tijdens ‘Mystes’ waar het kwintet zelfs een paar momentjes van zo goed als complete rust in last, die dan in een immens contrast staan met de furieuze stukken die ervoor en erna aan bod komen. Let ook op de mooi opgebouwde wervelende gitaarsolo. Met ‘The Silence Of Provenance’ kiest het vijftal voor het beproefde recept van voor ‘Mystes’: krachtig, variërend in tempo’s en ritmes, met steeds oog voor melodie en pakken duistere dreiging. De openingsfase van afsluiter ‘Atrium Of The Storm’ kan je opnieuw als rustig en kalm omschrijven, waarna de heren het gaspedaal weer stevig indrukken en er een heel pak kracht, dreiging en duisternis bij komt kijken. Dat Netherbird eigenlijk mooi binnen de lijntjes van het genre blijft kleuren doet niets af van het feit dat de heren ons een kleine vijfenveertig minuten enorm hebben weten te boeien middels de vele wisselingen in tempo, ritme en dreiging zonder dat ze de melodie uit het oog verliezen. En als men dan ook nog een aantal wervelende gitaarsolo’s weet te plaatsen, zijn wij enorm tevreden gesteld.

Luc Ghyselen (90)

Eisenwald Eisen 183

Tracklist: 1. Âme damnée 2. Towers Of The Night 3. Void Dancer 4. Infernal Vistas 5. Carnal Pentiment 6. Mystes 7. The Silence Of Provenance 8. Atrium Of The Storm