Hoewel Ringarë al sinds 2004 in de duistere krochten van de atmosperic black metal ronddwaalt, is ‘Thrall Of Winter’s Majesty’ slechts het tweede full album van dit olijke Amerikaanse duo. Dat hoeft niet te verbazen, aangezien het project een beetje gesidetracked werd door frontman Alex Poole’s veel populairdere populairdere geesteskind Chaos Moon (om er maar eentje te noemen), maar sinds een paar jaar pompt de creatieve duizendpoot weer wat leven in Ringarë. Te langen leste verscheen in 2019 het debuut ‘Under Pale Moon’ en nu is het tijd voor de opvolger ‘Thrall Of Winter’s Majesty’. Ik moet zeggen dat mijn tenen spontaan een beetje begonnen te krullen bij het zien van zowel de albumtitels als de individuele songtitels en het artwork, maar goed, het blijft black metal en als we dan toch de atmosferische toer op gaan, kunnen we evengoed all the way gaan. En zoals verwacht trekt ‘Witness To Winter’s Lament’ een aardig potje steekkaart atmosferische black open, met idyllisch en mysterieus dromerige synths en op zich wel vrij snelle en aardige metal. De drums en synths overheersen echter in die mate dat het knappe gitaarwerk grotendeels verloren gaat, temeer omdat ze vooral gewoon de synths doubleren. Enerzijds zou ik dit nummer wel eens zonder de synths willen horen, maar anderzijds realiseer ik me wel al snel dat dit na tien minuten vrij saai zou zijn. Gelukkig is er ook titeltrack ‘Thrall Of Winter’s Majesty’! Hier gunt Poole zich meer vrijheid om met gitaar zijn ding te doen, wat al een heel ander effect creëert. De sound wordt wat meer uitdagend en melodramatisch, een beetje avant-garde zoals Blut Aus Nord op ‘Hallucinogen’. Dit is dan ook bij uitstek mijn favoriete nummer van de plaat, omwille van de ziel die er in zit. Was dat het dan, twee nummers? Maar neen Samson. Na elk nummer volgt immers een langgerekt instrumentaal intermezzo, dat eigenlijk nog het beste als dungeon synth / ambient kan omschreven worden. De facto is het gewoon nog eens hetzelfde maar dan zonder drum of gitaren onder en wat meer variatie had wel gemogen, hoewel moet worden toegegeven dat het deuntje op afsluiter ‘A Paean For Endless Snow’ best bezwerend is. Ideaal dus om op een koude winteravond complotten te beramen voor het haardvuur of onder een deken te kruipen met een goed fantasyboek, maar op de voorgrond blijft dit toonbeeld van atmosferische black metal niet echt boeien. Of misschien ben ik gewoon geen grote fan van Alex Poole, want zelfs zijn extreme project Häxanu vond ik ook maar lauwtjes. Oordeel vooral zelf!
Sam Bruynooghe (63)
Amor Fati Productions
Tracklist: 1. Witness To Winter’s Lament 2. O’ver Winters Shrould 3. Thrall Of Winter’s Majesty 4. A Paean For Endless Snow