Mike Tramp (voluit Michael Trempenau) werd wereldwijd bekent toen hij zanger was van White Lion. Die band durfde destijds al moeilijke en delicate onderwerpen in hun teksten te verwerken, iets waar Mike op de dag van vandaag voor gekend staat. Een tweetal maand geleden kon ik nog de verzamelaar ‘Trampology’ bespreken en de man is al terug met een nieuw album. Nou ja, nieuw, er staat één nieuw nummer op halverwege de schijf waarmee de solo artiest voor Denemarken opnieuw naar het Eurosong festival trekt. Ik zeg wel opnieuw, want in 1978 was hij met Mabel en kon toen als eindwinnaar naar huis gaan. Ongelooflijk dat de man het opnieuw doet, nu meer dan veertig jaar later op hetzelfde podium waar zijn carrière destijds begon. Intussen is deze songwriter de kaap van zestig gepasseerd en zegt hij van zichzelf dat hij honderd procent zichzelf kan zijn zonder enige vorm van masker. Als akoestische rock / folk troubadour is de man niet bang om nummers te schrijven met onderwerpen als verlies, verraad, dood, familiale problemen, verantwoordelijkheden en relatieproblemen. Zijn motto is dat we het allemaal het best leren door het eerst mee te maken. Dit album zorgt voor een aantal emotionele verhalen en situaties die het allemaal waard maken om te leven. Mike beweert dat dit belangrijk is want met de huidige situatie zijn we er ons van bewust geworden dat we soms moeten terugkijken, kijken hoe we het nu doen en vooral hoe we het voor straks plannen. We vinden dus negen nummers die zowat zijn beste van de afgelopen jaren zijn. Op zich natuurlijk erg op veilig gespeeld, al zorgt hij wel dat de fans niet in de kou blijven staan. Elke gerenommeerde artiest heeft na verloop van jaren wel een aantal “best of” albums gemaakt. Maar of je nu voor dat ene nieuwe nummer ook nog eens het afgeslankte ‘Trampology’ album gaat kopen, dat twee maand eerder uitkwam, is natuurlijk de vraag. In een nagenoeg iets gewijzigde volgorde treffen we bij de start van deze verzamelaar de hits ‘Give It All You Got’ uit het album Nomad (2015), ‘Trust In Yourself’, ‘If I Live Tomorrow’, ‘Cobblestone Street’ en ‘Coming Home’. De zoetgevooisde vocalen als intro van het nieuwe nummer ‘Everything Is Alright’ vormen een weg naar het uiteindelijke ritme en dat is het moment dat de andere muzikanten mooi invallen. Rustig en aangenaam gitaarwerk omhelst een oorwormpje in arrangement en dat is wellicht, samen met de eenvoud en eerlijkheid van het nummer, de belangrijkste troef die in de liedjeswedstrijd uitgespeeld zal worden. Het is zo’n vlot doorkabbelend nummer in de gekende rock / pop stijl, dat langzaam maar constant doorgaat en je een gelukkig gevoel weet te brengen. Een beetje Roy Orbisson meets Bon Jovi. Daar het niet zo erg opvalt tussen de andere nummers zegt veel over de kwaliteit ervan, hier tussen het allerbeste van de voorbije vier decades van deze artiest. Het album sluit af met ‘Dead End Ride’, ‘Take Me Away’, ‘The Road’ en ‘More To Life Than This’, goed voor alles samen zo’n kleine drie kwartier “the ultimate best of” easy listening muziek van een uiterst getalenteerde man. Mike wilde altijd een soort ‘beste versie van zichzelf’ zijn en geen goedkope kopie van iemand anders. Ieder nummer en album die hij schreef zorgde ervoor dat zijn doel meer en meer binnen bereik lag en volgens hem is vandaag dit ultieme doel bereikt. ‘Everything Is Alright’ is daar de beste bevestiging van.
Rocking Klingon (85)
Target Records
Tracks: 1. Give It All You Got 2. Trust In Yourself 3. If I Live Tomorrow 4. Cobblestone Street 5. Coming Home 6. Everything Is Alright 7. Dead End Ride 8. Take Me Away 9. The Road 10. More To Life Than This