Ephemerald: Between The Glimpses Of Hope

Het Finse Ephemerald is een nieuw gezicht in het symphonic death metal hoekje. “Nieuw” is misschien niet meteen de juiste term daar de band eind 2016 werd opgestart door artiesten die hun strepen reeds hadden verdiend bij andere bands. – Ephemerald bestaat uit Joni Snoro (gitaar, ex Frosttide), Lauri Myllylä (bass, Voidfallen), Vesa Salovaara (vocals, Vorna) Juho Suomi (drums, Apocryfal) en Tuomo Sagulin (keyboards & Orkestratie, Mechanik Project). – ‘Between The Glimpses Of Hope’ is het debuutalbum van het vijftal, al heeft het gezelschap de markt al wat afgetast dankzij het uitbrengen van vijf singles, die je nu ook allemaal op dit negen tracks tellend album aantreft. Opener ‘Grand Creation’ trekt meteen onze aandacht. Kracht en melodie worden in een mooi badje van symfonische arrangementen gestopt. Krachtige lichtjes rauwe vocalen en knap gitaarwerk zijn de andere aandachtstrekkers. ‘I Bear Fire’, het eerste nummer dat als single werd uitgebracht, doet door een mooi schepje bovenop. Alle eerder opgesomde ingrediënten blijven aanwezig maar krijgen een flinke scheut aanstekelijkheid mee, terwijl het refrein uitnodigt om mee te zingen (brullen). Het tempo krijgt een extra boost tijdens ‘Servant’, nog een van de nummers die eerder al op single werden uitgebracht, terwijl de heren nergens aan kracht, agressie, melodie en / of aanstekelijkheid hebben ingeboet. Kortom, een nummer volledig naar onze smaak, daar de heren ook nog wat spelen met tempo’s en ritmes en er zelf een fragment opduikt waar Vesa tekent voor knappe cleane vocalen. We lopen even kort verloren tijdens de gevoelige intro van ‘Lost’, maar terwijl het nummer aan kracht en vaart wint zijn we al weer bij de les. Ook nu weer worden kracht, agressie, melodie en aanstekelijkheid aan elkaar gekoppeld tot een zinderend geheel waar de heren spelen mat tempo en ritme en knappe accenten piano tussendoor gebruiken om ons volledig te overtuigen (alsof dit echt nog nodig had moeten zijn). Tijd voor rust en kalmte krijgen we met het gevoelige ‘All there Is’, dat ook al op single werd uitgebracht, maar helemaal anders klinkt dan de overige tracks. En toch krijgt ook deze track iets over halfweg nog een stevig schop onder de reet te verwerken. Vesa schittert opnieuw dankzij de cleane vocalen, terwijl we dan eigenlijk de overige muzikanten oneer aan doen. Voor ‘Reborn’ trekt Ephemerald opnieuw stevig van leer mits toevoeging van extra kracht, extra energie, extra agressie en extra vaart. En dat allemaal zonder melodie, aanstekelijkheid en het symfonische uit het oog te verliezen. Voeg daar een vingervlugge en flitsende gitaarsolo aan toe en je verkrijgt een dijk van nummer dat goed wordt opgebouwd en knap werd gearrangeerd. Ook de twee volgende tracks waren reeds eerder verkrijgbaar op single. Het gaat hier over ‘No Fall Is Too Deep’ en ‘Till The Sea Swallows Us Whole’. Beide nummers blijven alle eerder opgesomde ingrediënten gebruiken, en zorgen er zo voor dat het kwintet onze aandacht heel gemakkelijk weet vast te houden. Het knap opgebouwde ‘Into The Endless’ sluit het album in stijl af met een laatste track waar agressie, melodie, kracht en aanstekelijkheid hand in hand gaan. Opnieuw spelen de heren met tempo en ritmewisselingen en zorgen zo voor een “afscheid in schoonheid”. Ons eindoordeel? Sommigen “nieuwe” bands kloppen met hun debuut voorzichtig op de deur, Ephemerald beukt de deur gewoon wagenwijd open met ‘Between The Glimpses Of Hope’. Wij hebben dit debuut in ons hartje gesloten en hopen dan ook om de band zo spoedig mogelijk eens live aan het werk te zien en te horen.

Luc Ghyselen (95)

Inverse Records

Tracklist: 1. Grand Creation 2. I Bear Fire 3. Servant 4. Lost 5. All There Is 6. Reborn 7. No Fall Is Too Deep 8. Till The Sea Swallows Us Whole 9. Into The Endless