Mordkaul: Dress Code: Blood

We hebben het vast nog al gezegd: “België beschikt over een resem gigantisch goede bands”. En we kunnen bij deze meteen stellen dat er met Mordkaul nog eentje aan de lijst kan worden toegevoegd. Voila, qua introductie kan het niet veel duidelijker zijn. Mordkaul bestaat uit een vijftal dat zijn strepen al ruimschoots verdiend heeft bij andere bands – we doen even een greep uit het aanbod – zoals Diablo Blvd, Bark, Hell City, Furia, Leng Tch’e, … En laat ons wel wezen, je hoort vanaf de start dat de heren niet aan hun proefstuk toe zijn. Wat een massieve brok geweld is dit! Dit is death metal zoals we het graag lusten. Beukende drums, loodzware bass met melodieuze, afwisselende gitaarpartijen en een indrukwekkende rauwe stem erbovenop. Wat de zang betreft, we weten het, het is op het gevaar af dat we compleet krankzinnig verklaard worden, maar bij momenten doet Tommy Goffin ons enorm – en vol heimwee – terugdenken aan wijlen Chuck Schuldiner van het legendarische Death. Het is vanzelfsprekend als compliment bedoeld zonder dat we nu in het oneindige gaan beginnen vergelijken. Mordkaul komt met deze debuutplaat in ieder geval als een absolute stormram binnen gewalst. Opener ‘Damnation’ is een onvervalste intro om dan meteen het titelnummer op ons los te laten. ‘Dress Code: Blood’ begint loodzwaar en met een gruntstem die instant bij de keel grijpt. De tempowisselingen in het nummer zijn typerend voor het ganse album. Het ene moment moordend snel, het volgend moment gas terugnemend en melodieus met al eens een vingervlugge gitaarsolo ertussen – jawel, een beetje zoals bij Death dus. Feit is dat het album de volle tijdsduur je aandacht weet vast te houden. Is het omdat we de eerste vooruitgeschoven single ‘A Swarm Of Illusions’ al zodanig veel gehoord hebben of gewoon omdat het zo een catchy nummer is, hoe dan ook is het een enorme oorwurm en eentje van de soort waarbij we spontane moshpits voor ogen krijgen. Het is verre van het enige nummer waarvan je instant begint te headbangen zodat een uitschieter eruit pikken onbegonnen werk is. Eerder durven we zeggen dat er geen enkele stinker op het album staat en we over elk nummer afzonderlijk even enthousiast zijn. Het ingetogen, instrumentale ‘Eve’ zou een beetje als de vreemde eend in de bijt kunnen gezien worden maar het vormt eerder de perfecte aanloop voor ‘Aurora’, een episch nummer waar werkelijk elk register wordt opengetrokken. Het is het langste nummer van de plaat maar het duurt geen seconde te lang, integendeel, het vliegt voorbij. Met ook nog eens een ronduit indrukwekkend artwork dat de plaat visueel laat spreken, is dit een moker van een plaat geworden. Kortom, het jaar is gestart onder een gunstig gesternte met deze absolute must-have voor elke liefhebber van het death metal genre!

K.H. (95)

Wormholedeath Records

Tracklist: 1. Damnation 2. Dress Code: Blood 3. Onwards To Hell 4. A Swarm Of Illusions 5. All Out War 6. Eve 7. Aurora 8. Bring Me Her Head 9. Virgin Whore 10. The Widow Black