Het Canadese Sons Of Otis is met tien full albums en bijna dertig jaar op de teller een begrip in de heavy psychedelic underground. Misschien komt het door de ontstaansgeschiedenis van dit album middenin coronatijden – met een titel als ‘Isolation’ en bandpics Canadees keurig met mondmaskers – maar deze oktoberrelease lijkt de bal aardig mis te slaan. Het zes tracks tellende album, met een gemiddelde trackduur van zeven minuten, slaagt er niet in te captiveren. Wanneer je zo’n lange nummers schrijft, geef je jezelf de uitdaging om al die tijd op een boeiende manier te overbruggen. Zowat alle tracks op ‘Isolation’ bestaan echter uit één, maximaal twee riffs van een zevental noten, die keer op keer herhaald worden zonder enige moeite voor verdere exploratie. Die riffs zelfs zijn dan ook nog eens de definitie van generisch en eenvoudig. ‘Blood Moon’ en ‘Ghost’ kan iemand die nog nooit een gitaar heeft vastgehad (maar wel veel naar stonerdoom geluisterd heeft) op een uur schrijven, in elkaar boksen en onder de knie krijgen. Dit geldt eigenlijk voor zowat alle nummers. Er zit nul ziel in de muziek, met twee grote uitzonderingen: ‘JJ’ vertaalt een treurige emotie in melodie en ‘Trust’, het enige écht psychedelische nummer, leeft echt net dankzij dat bouncy gitaargebruik. Veteranen van dit kaliber zouden veel beter moeten (ja, moeten) presteren en presenteren. De noisy accenten, met veel feedback, distortion, gekraak en spacey accentjes dragen samen met de enorm overbeladen sound en verwrongen, ebbende vocals bij tot een desoriënterende, misselijkmakende sfeer en dat is echt knap werk, maar niet voldoende om het album te redden. Het doomlabel is geen excuus om je er gemakkelijk van af te maken. Het is bovendien erg ironisch dat het drummer Ryan Aubin is die de boel rechthoudt, als niet-stichtend lid van dit drietal. Het epitheton “rifflords” zou perfect bij de heren passen, want anders dan de meeste bands die zo genoemd worden, is riffs repeteren het enige wat ze lijken te doen. De kleine, zeer brave uitstapjes uit deze mantra’s volstaan niet om ook maar iemand te overtuigen dat deze jongens weten waarmee ze bezig zijn.
Sam Bruynooghe (30)
Totem Cat Records
Tracklist: 1. Blood Moon 2. Ghost 3. Hopeless 4. JJ 5. Theme II 6. Trust