Silentium is terug van weggeweest: twaalf jaar ongeveer. Dat er ondertussen veel veranderd is, is een understatement van formaat. De vraag is dus of de female fronted doom / gothic / symphonic metal van twee decennia eerder nog actueel zal klinken anno 2020. Het antwoord is volmondig ja. Opener ‘Truth’ volstaat voor mij om direct overstag te gaan. Het doet me denken aan de grandeur van het female fronted genre van weleer toen de Tristanias, Epicas, Draconians, Theatre Of Tragedys volle zalen trokken op festivals als MVFV. Bij zangeres Riina Rinkinen lijkt of de tijd heeft stil gestaan; ze zingt nog immer grandioos en met haar zevenendertig lentes ziet ze er nog eens uit alsof de tand des tijds geen vat heeft op haar. Ik bedoel maar dat deze band een boegbeeld heeft waar je toch wel ver mee moeten kunnen komen. Zet daar dan nog eens de muziek van Silentium naast en je weet genoeg. Als je van Autumn, Draconian, Tristania, Insomnium, Aeonian Sorrow en consoorten houdt, dan mag het geen moeite kosten om Silentium in je hart te sluiten. De variatie op dit album en de muzikale inventiviteit scheren hoge toppen. Alle nummers zijn voorzien van een zekere weemoed die in combinatie met het schurende gitaargeweld, je meteen meevoert. Dit is metal zoals ze alleen in het Noorden van Europa kunnen maken. De mooie hoes geeft eigenlijk perfect aan waarover deze prachtige muziek handelt: als symboliek kan het zeker tellen. Ik heb er geen idee van wat de band in die twaalf jaar stilte gedaan heeft, maar het moge duidelijk zijn dat ze voldoende inspiratie geput hebben om nog een drietal albums van buitengewone kwaliteit te schrijven. Deze muziek kan ook alle kanten uit. Live zal het zeker fenomenaal klinken, en zet er een symfonisch orkest op en je hebt een opus om u tegen te zeggen. Zelfs ontdaan van alle franjes zou het nog fenomenaal klinken. Silentium is terug en hoe. Alleen een intrede door de grote poort zou terecht zijn. Eens zien of de gemiddelde metal fan parels van stront zal kunnen onderscheiden. Ik kan met zekerheid stellen dat dit een van de betere albums van 2020 is. Het is de beste soundtrack die ik ooit hoorde voor een film die je er zelf moet bij bedenken.

Frederik Blieck (95)

Out Of Line Music

Tracklist: 1. Truth 2. Unchained 3. Vow 4. Safer/Easier 5. Vortex 6. Shame 7. Circle 8. Tide 9. Friend