Het Amerikaanse Uada is vaak verguisd als schaamteloze kopiïsten van Mgla. Met dit derde album ‘Djinn’ komt daar een eind aan! Voortaan kan de band immers beter vergeleken worden met Blut Aus Nord, wiens laatste album ‘Hallucinogen’ resoluut voor progressieve black metal kiest. Alle gekheid op een stokje, er wordt zeker niet gepretendeerd dat Uada zich voor hun laatste geesteskind op de Franse mastodonten baseerde, maar het is wel duidelijk dat ook hier progressieve black metal het nieuwe zwart is. Al vanaf de eerste tonen is ‘Djinn’ heel melodisch, up-tempo en hoegenaamd niet neerslachtig of “trve”. Heel wat moderne elementen sluipen de ritmes en gitaarhantering binnen, in de eerste plaats uit modern melodic death metal of ‘all over the place” bands zoals Shylmagognar. Uiteraard vallen de black metal riffs en blastbeats in dit album niet te negeren, maar de snedige partijen dienen vaak eerder als brug dan als drager. Het resultaat is erg toegankelijk, met veelvuldig soleerwerk op ‘The Great Mirage’ en ‘Between Two Worlds’. Klassieke muziek vormde zeker een belangrijke inspiratiebron in het componeren van de gitaarlijnen (‘The Great Mirage’, ‘No Place Here’) en her en der wordt er een plekje voorzien voor shoegaze (‘Djinn’, ‘No Place Here’), hét genre bij uitstek om black metal progressief te maken. Verder vinden we ook veel hoge, trage melodische post-black gitaren. Kvlt is het in elk geval zeker niet te noemen, maar dat hoeft uiteraard niet. In ‘The Absence Of Light’ en de daarop volgende nummers bevatten nog erg veel black metal, maar het klinkt allemaal heel erg clean. ‘Forestless’ laat dankzij de opbouw eindelijk toe om wat echte sfeer te creëren, meer dan het gevoel van “amai dat is progressief”. Belletjes, sitar, samples en gitaareffecten dragen hier zeker toe bij. Die lijn wordt doorgetrokken op ‘Between Two Worlds’, waar de Djinn zich horen via verwoede pogingen om de muziek wat heidense toetsen te geven (helaas zonder al te veel aandacht voor welk soort heidendom precies). Zware sludgegrunts en een overdonderend sfeertje slagen erin om een beetje evilness in het album te introduceren, maar al snel nemen impressionante solo’s die illusie als een heuse fata morgana weer weg. Artworkmatig houden ze in elk geval dezelfde lijn aan: knap werk van Kris Verwimp met een centrale figuur en de nodige bombast daarrond. ‘Djinn’ is de logische volgende stap voor Uada, waarmee ze vrij compromisloos hun oude pad verlaten en nieuwe horizonten verkennen, hoewel de essentie wel herkenbaar blijft. In elk geval bewijst het album het technische talent en bedrevenheid van de Amerikanen. Misschien hebben ze hiermee hun eigen identiteit gevonden?

Sam Bruynooghe (72)

Eisenwald

Tracklist: 1. Djinn 2. The Great Mirage 3. No Place Here 4. In The Absence Of Matter 5. Forestless 6. Between Two Worlds