Basement Critters staat vrij vertaald voor “kelderbeestjes” (’t kunnen ook monsters zijn maar wij kiezen voor schattige beestjes) – geen idee welke beestjes daarmee bedoeld worden maar vast staat dat ze véél te lang opgesloten zaten in die kelder. Opgetrokken in 2015 uit de klei van de H8000-scene brengt dit vijftal – eindelijk – een eerste langspeler op de markt. In 2018 verscheen de ep ‘Hurt Me With The Truth’ met vijf nummers die ons deden uitkijken naar méér. Met ‘God Save Us As .Jpeg’ maakt Basement Critters een statement tegen de digitalisering van de maatschappij waar cijfers en likes op social media allesbepalend lijken te zijn. Volledig in de stijl van de jaren ’90 trachten ze ons ervan te overtuigen dat we als mens meer waard zijn dan een hoopje algoritmes. Zoals ze het zelf omschrijven “Welcome to the Gadget Generation where we all look pretty, but our life is shitty!”. We laten even in het midden of alles zo zwartgallig moet gezien worden maar feit is wél dat het een album oplevert vol welgemeende frustratie. Zanger Thomas Marijsse klinkt even getormenteerd als Zack de la Rocha van Rage Against The Machine en nee die vergelijking is niet toevallig gekozen. Het zou Basement Critters oneer aandoen om te doen alsof ze de Vlaamse versie van RATM zijn want de invloeden zijn veel meer uiteenlopend maar qua sfeer die ze oproepen, katapulteren ze ons wel rechtstreeks naar de gloriejaren van de vernoemde wereldtopper. En laat dat nu net een heerlijke periode zijn op muzikaal vlak. Catchy, snedige gitaarriffs, een imponerende ritmesectie (damn we love the bass) en een krachtige heldere stem met tonnen emotie, meer heb je niet nodig om een plaat te maken die geweldig vlot geconsumeerd wordt. In de grote sterkte van ‘God Save Us As .Jpeg’ nl. het herkenbare, vertrouwd aanvoelende karakter, ligt misschien ook wel meteen de zwakte. Slaat dit op vandaag ook nog aan? Wij durven denken van wel precies omdat de muziek vertrouwd aanvoelt maar de teksten volledig op de hedendaagse leest geschoeid zijn. Hoewel de leden elk vanuit hun eigen achtergrond en voorkeur hun aparte inbreng hebben, zijn ze er wonderwel in geslaagd om er een mooi samenhangend geheel van te maken. ‘Herodad’ is misschien het meest opvallende nummer in die zin dat het tempo hier merkelijk lager ligt en even voor een soort rustpunt zorgt halverwege maar het is daarom niet minder sterk, integendeel. De ijzersterke vocale prestatie is hieraan niet vreemd. Het is ook de afwisseling tussen de nummers die er mee voor zorgt dat het ganse album blijft boeien, luisterbeurt na luisterbeurt. Het ene nummer kent een rustige opbouw (wat heet rustig…) zoals bij opener ‘Profile’ of afsluiter ‘Gadget Generation’, andere vallen meteen met de deur in huis zoals bij ‘Nobody From Nowhere’. Voor de opnames trok de band naar Italië om er samen te werken met producer Jonathan Mazzeo. Het resultaat mag er zijn. Er is een wereldwijde platendeal met Wormholedeath Records dus ook van die kant is het geloof in Basement Critters duidelijk aanwezig. Zet die kelderdeur maar wijd open en laat de monsters de wereld veroveren! Misschien niet de beste quote in tijden van corona maar als Basement Critters deze planeet kunnen besmetten met hun muziek, zullen wij niet rouwig zijn als we bij de slachtoffers worden gerekend.
K.H. (88)
Wormholedeath Records
Tracklist: 1. Profile 2. Lucifer 3. Faq 4. Back From The Old Days 5. Liar 6. Herodad 7. Track & Trace 8. Point 9. Nobody From Nowhere 10. Gadget Generation