Skillet, support: Devour The Day – 14/12/2019 – Trix, Antwerpen
Het Amerikaanse Skillet toert al een tijdje door Europa en aan die “Victorious” toer komt nu een eind met twee concerten op rij in Trix. Vanavond hangt het bordje “sold out” aan de deur en ook de show van morgen is zo goed als uitverkocht. Het publiek dat geduldig voor de deuren staat te wachten bestaat hoofdzakelijk uit twintigers en dertigers. Het valt op dat er nogal wat ouders met jonge kinderen aanwezig zijn.
Opener van de avond is het Amerikaanse Devour The Day. Een blend van hard rock, grunge en alternatieve rock, opgericht in 2012 door zanger / gitarist Blake Allison en bassist Joey “Chicago” Walser na het opdoeken van hun vorige band Egypt Central. Ronnie Farris op drums vervolledigt de band. Met reeds drie albums op de teller ‘Time And Pressure’ (2014), ‘S.O.A.R.’ (2016) en ‘Signals’ (2018) timmeren deze lieden gestaag aan de weg. Met het nummer ‘Respect’ trapt dit trio de avond furieus op gang en het duurt geen halve song vooraleer ze het publiek in hun greep hebben. Hun opzwepende manier van performen – Blake met zijn rauwe stem en agressieve manier van gitaar spelen, Joey die als een duracell konijn op en neer jumpt en zijn bass als een gek in het rond zwiert terwijl fitness bonk Ronnie Farris zowat zijn drumstel aan diggelen slaat! – slaat ook over op de fans, die zingen en springen volop mee op nummers als ‘You And Not Me’ of ‘The Bottom’, ‘Faithless’ en ‘Headspill’. Songs die ter gelijke tijd heavy as hell maar toch catchy zijn. Een verpletterende versie van Nirvana’s ‘Smells Like Teen Spirit’ is een voltreffer die Trix op zijn grondvesten doet daveren. De drie kwartier showtime die dit energieke trio toebedeeld krijgen zijn dan ook zo voorbij en ze verdienen dan ook het oorverdovende applaus dat hen te beurt valt. Straffe opwarmer.
Skillet is een gevestigde waarde in het Christian rock / metal wereldje. Opgericht in 1996 in Memphis, Tennesse US bestaat de band vandaag uit het koppel John (lead vocals, bass) en vrouwlief Korey Cooper (rhythm guitar, keyboards, backing vocals) samen met Jen Ledger (drums, vocals) en Seth Morrison (lead guitar). Met tien albums op de teller is het ook een productieve band en zijn de albums van een zeer hoge kwaliteit. Twee ervan ‘Collide’ en ‘Comatose’ werden genomineerd voor een Grammy, ‘Comatose’ en ‘Awake’ werden goed bevonden om platina respectievelijk dubbel platina binnen te halen terwijl ‘Rise’ en ‘Unleashed’ goud opleverden! Het voortdurend touren heeft Skillet een ijzersterke live reputatie opgeleverd en een fanatieke fanbase. Ze waren al een keer te gast in Trix, stonden op Pukkelpop en Graspop en zijn hier graag gezien in ons kleine België. Iedereen staat dan ook vol ongeduld te wachten tot de lichten doven en om negen uur is het zover… “Are you ready?”, roept John het publiek toe en ‘Feeling Invincible’ schiet uit de startblokken, Trix verandert onmiddellijk in een dampende heksenketel. Iedereen zingt en danst mee. Het gejuich is fantastisch aan het eind van dit als de pest aanstekelijke nummer. Voor het nummer ‘Not gonna Die’ komt een cellist de stage op en die tilt de party naar een nog hoger niveau. Wanneer John een stoomslang om iedere arm gebonden krijgt voor ‘You Ain’t Ready’ gaat de zaal “crazy” wanneer hij de stoom wild de zaal inspuit. De rookkanonnen draaien overuren op ‘Whispers In The Dark’ en ‘Hero’.
Stilstaan op het podium staat ook niet in het woordenboek van Skillet. Korey jumpt, rent en laat haar gitaar alle hoeken van de stage zien terwijl John op en neer springt als een gek! Met of zonder bass gitaar, het maakt hem allemaal niks uit. Tevens bezit John de gave om een publiek te entertainen. Ze eten uit zijn hand en hangen aan zijn lippen bij iedere woord dat hij zegt. Om nog maar te zwijgen over Jen, vijftig kilo nat aan de haak maar wat kan dat mens drummen zeg. Op de korte drumsolo die aan ‘Save Me’ voorafgaat, showt ze al haar kunnen. Op het nummer ‘Hero’ laat ze de drumkit efkes voor wat hij is en toont Jen dat ze ook als zangeres goed uit de verf komt. Gitarist Seth laat zijn gitaar scheuren, kermen en slingert de vlijmscherpe solo’s met sprekend gemak de zaal in. Touring member Tate Olson strijkt de snaren van zijn cello zowat aan flarden. Man…man…man niet te doene!!! Jezus, wat een tsunami aan positieve energie komt van dat podium afgestroomd!!! De fans gaan “total loss”, het is één deinende massa met alle handen in de lucht. Het rustige ‘Anchor’ zorgt ervoor dat iedereen terug wat op adem komt maar de rust is van korte duur… ‘Undefeated’ steekt de tent terug in brand waarbij iedereen wederom aan het jumpen gaat. Bij publieks favorieten ‘Comatose’, ‘Monster’ en ‘Rebirthing’ gaan alle remmen los en laten Trix veranderen in een kolkende zee. Wat een sfeer en ambiance in de keet! Ik denk dat er heel wat mensen met een schorre stem en verrekte armspieren huiswaarts zullen keren! Maar niet zonder nog één keer alles te geven op de toegift ‘Resistance’ waarbij het laatste stukje energie dat nog over is bij Skillet opgesoupeerd wordt! Bij het verlaten van Trix zag je dan ook alleen maar mensen met een big smile van oor tot oor!
Met dank aan Cindy Duchene.
Tekst: Livine Dereuck.
Foto’s: Marc Callens.