The Iron Maidens, support: Shocker – 10/12/2019 – De Verlichte Geest, Roeselare.
The Iron Maidens zorgden ervoor dat De Verlichte Geest het bordje “sold out” aan de voordeur mocht hangen. Shocker mocht ervoor zorgen dat het publiek onder stoom zou staan als de Maidens aan het front verschenen. De helden van eigen streek werd de tijd gegund wat nummers te brengen uit hun onuitgegeven oeuvre, een zvental om precies te zijn. Het vijftal met Kuurnse roots brengt stomende klassieke heavy metal. Het enthousiasme stroomt eraf, in de vorm van liters rock ’n roll zweet. De nummers klinken fris; de muzikanten achteraf iets minder. Maar ja, dat heb je natuurlijk met leden die zich honderd procent inzetten. Eigenlijk deden ze het zo goed dat het enthousiasme zich vertaalde in een zaal die niet naliet om mee te doen. Binnenkort verzorgen ze het voorprogramma van Dyscordia. Voor zij die laat zijn of voorprogramma’s negeren, wees misschien één keer op tijd. Wie weet beklaagt u het zich niet. Bij deze wens ik de band alvast veel succes toe.
Na Shocker lieten de dames van The Iron Maidens even op zich wachten. Ja de spandex broekjes, hoge hakjes en jeansvestjes moesten deskundig aangemeten worden. En ik moet toegeven dat de verschijning van de dames op het podium niet onopgemerkt bleef. Ze zien er inderdaad patent uit. Laat ik stellen dat een strakke spandex toch veel mooier oogt ronde de billen van een “classy lady” dan een naar bier en zweet stinkende metal dude. Vergis u echter niet, de vijf dames kunnen spelen en zetten en geluid neer dat wel heel dicht aansluit op wat … u raadde het al … Iron Maiden live brengt. En toch is het (gelukkig maar) geen honderd procent kopie conforme. Voor de duidelijkheid: de Maidens beperken zich tot het naspelen van Iron Maiden, maar identiek dat bestaat niet. Veertien nummers serveerden ze ons, waarvan de meeste maar al te bekend, aangevuld met een paar minder voor de hand liggende nummers. Alhoewel natuurlijk iedere echte Maiden fan evengoed ‘Brave New World’ kent of hun allergrootste hits. Ik refereer wel degelijk naar de Maiden fans omdat die in groten getale aanwezig waren en die The Iron Maidens er graag bijnemen. Op één meter van Bruce Dickinson staan is tegenwoordig mission impossible, op één meter staan van Bruce Chickinson aka Kirsten Rosenberg is een haalbare kaart. Bovendien kijk ik liever naar Nikki Stringfield of Courtney Cox dan naar de echte Iron Maiden tegenhangers. Dus ja, The Iron Maidens hebben als tributeband wel degelijk een reden van bestaan, namelijk het repertoire horen van een band die al lang de clubs is ontgroeid in een gezelliger kader dan een festivalweide én gebracht door professionele muzikanten die er beter uitzien dan deze die ze imiteren. Anders gezegd: “The Iron Maidens: the sound of Iron Maiden brought by ladies instead of Maiden”. De zaal vond het goed, de afgevaardigden van MUSIKA vonden het prima.
En achteraf waren de dames beschikbaar voor een meet en great voor nul euros. The Iron Maidens weten te charmeren. En geloof me, ze geven alles wat ze in huis hebben. Zo zag ik Courtney op het einde met problemen aan haar rechterhand toch naadloos ‘Run To The Hills’ en Fear Of The Dark’ afwerken. Wijven met ballen. En dat is een compliment.
Met dank aan Lucas Aerbeydt.
Tekst: Frederik Blieck.
Foto’s: Marc Callens.