Het Amerikaanse Cloak is er terug met een tweede full-album. Cloak staat voor black metal met een stevige portie groove metal. De band ging in 2013 van start en bouwde reeds langzaam een mooie discografie uit: een demo in 2015 (‘Demo ’15’), een ep (‘Cloak’ (2016), en een eerste full-album (‘To Venomous Depths’) in 2017. Eerder dt jaar was er een twee tracks tellende ep waarvan the Misfits cover ‘London Dungeon’ de trekpleister was. Nu is het viertal er terug met een nieuw full-album. In vergelijking met het debuut is er een wijziging gekomen in de line-up daar Billy Robinson nu de bass hanteert. Gebleven zijn dus drummer Sean Bruneau, gitarist Max Brigham en vocalist / gitarist Scott Taysom. Het viertal zet hier een stevige sound neer die pakken zwartgeblakerde kracht uitstraalt, maar ook een stevige groove bevat die soms wat naar sludge neigt. Het zorgt er in ieder geval voor dat Cloak ook andere muziekliefhebbers kan bekoren dan enkel die hard black metal fanaten. Met de korte instrumentale opener, ‘March Of The Adversary’, laten de heren nog niet ten volle in hun kaarten kijken. Het is wel meteen een stevige opener, maar een die evengoed bij een pure sludge of groove metal album past. Met ‘The Cleansing Fire’ tonen de heren precies waarom je ze ok perfect bij black metal kan onderbrengen. Na een stevige uptempo start wordt je meegesleurd door donkere, dreigende en rauwe vocalen die omringd worden door al even krachtige riffs, beukende drumpatronen en stuwende basslijnen. Wisselingen in tempo en ritme zorgen ervoor dat de heren je aandacht opeisen. ‘A Voice In The Night’ opent aarzelend en eerder rustig om dan maar stevig van leer te trekken met opnieuw riffs die zowel donkere kracht als een stevige groove uitstralen. Ook ‘Tempter’s Call’ is een mooie symbiose van groove metal en black metal die zowel uiterst donker en krachtig klinkt als aanstekelijk. Rauwe agressie druipt uit de speakers wanneer ‘Into The Storm’ op je wordt losgelaten, zonder dat de heren melodie en groove uit het oog verliezen. Naar onze bescheiden mening een nummer dat gensters kan slaan (maar dan doen we een aantal nummers op dit album oneer aan). Na opnieuw een aarzelend begin barst ‘Lifeless Silence’ mooi open in een stevig rollend geheel dat niet op een snel tempo teert, maar op kracht en langzame doeltreffendheid die je evengoed stevig en fameus weet te raken. Nog een zich zo mooi ontplooiend werkstuk is het instrumentale ‘The Fire, The Faith, The Void’ dat opnieuw langzaam zijn weg zoekt doorheen tal van obstakels maar heel wat donkere kracht en een stevige, maar melodieuze, groove meesleurt. ‘On Poisoned Ground’ gaat eerst nog wat verder op dit elan maar krijgt er dan stevige erupties bij, waar brutaal en agressief bijtende, rauwe vocalen met veel aandacht gaan lopen. Ook het tempo en de kracht liggen daardoor een stukje hoger. ‘Where The Horrors Thrive’, de afsluiter en meteen het langste nummer op dit album, zet alles nog eens haarfijn op een rijtje: donkere dreiging, rauwe vocale, pulserende bassen, krachtige riffs, knap drumwerk, een mooi uitgebalanceerde groove, en een pak wisselingen in tempo en ritme. Het eindresultaat is een schijfje dat van begin tot einde blijft boeien. Als je het volledig verslag hebt gelezen, dan weet je dat wij alvast best wel onder de indruk zijn van het tweede werkstuk van Cloak dat ons een gevarieerde mix biedt van groove metal en black metal in verschillende tempo’s en ritmes. Meer moet het echt niet zijn om MUSIKA volledig over de streep te trekken.

Luc Ghyselen (88)

Season Of Mist SOM 535

Tracklist: 1. March Of The Adversary 2. The Cleansing Fire 3. A Voice In The Night 4. Tempter’s Call 5. Into The Storm 6. Lifeless Silence 7. The Fire, The Faith, The Void 8. On Poisoned Ground 9. Where The Horrors Thrive