De Zweedse band Transport League timmert sinds 1994 aan de weg. Met hun debuut ‘Stallion Showcase’ zette de band zichzelf vrij snel op de kaart. Ondertussen heeft de band al meerdere knappe platen uitgebracht. De band hield er in 2005 even mee op, maar is sinds 2009 weer zeer actief. Over de laatste schijf, ‘Twist And Shout At The Devil’, schreven we: ”Zonder scrupules drijft Transport League de aanhoorde tot waanzin, en dat is, we kunnen dat dus niet genoeg herhalen, in grote mate de verdienste van die heel bijzondere vocale inbreng van Tony. Transport League doet dus ook anno 2018 gewoon wat ze moeten doen. Ons de ene na de andere adrenalinestoot bezorgen, binnen een groovy, snoeiharde tot catchy omkadering.” Dat typisch sludge metal, gedrenkt in een doom badje, is ook anno 2019 de rode draad door hun muziek. Dat is onze conclusie na het intensief beluisteren van de nieuwste schijf ‘A million Volt Scream’, uitgebracht via Mighty Music. Na een eerder wat vreemd, en enorm dreigende intro, zijn we al vanaf ‘A Million Volt Scream’ vertrokken voor een trip waardoor gedoodverfde poorten van de Hel compleet open zwaaien. Dat voortdurend combineren tussen loeiende harde sludge, en trage doom die de haren op je armen doet recht komen is de reden waardoor we ooit vielen voor deze band. Op die vorige schijf merkten we al dat de band enorm veel speelplezier – met een donker randje – uitstraalt. Iedereen kijkt dezelfde kant uit, en van het afleveren van enige routineklus is geen sprake. Luister maar naar het zeer energieke, en verschroeiende hete ‘1200 Goddamned’, ‘Monster Human’ , ‘Dawn Of Lucifer’ tot ‘Vultures’ en voel je letterlijk worden meegezogen in een oorverdovende donkere spiraal die je doet baden in het angstzweet. Dat is uiteraard de verdienste van top muzikanten die riffs en drumsalvo’s uit hun instrument toveren die je die nodige rillingen bezorgen. Maar het is en blijft toch die bijzonder waanzinnige stem, een haast demonische, van Tony Jelencovich die je die ultieme doodsteek toedient, waardoor je ook uw eigen demonen in de ogen kijkt. De man kan zowel cleane, zeer hoge vocals aan – luister maar naar het meesterlijke ‘Dawn Of Lucifer’ – maar haalt ook screams boven waardoor geluidsmuren beginnen af te brokkelen. Zoals bijvoorbeeld bij ‘Facedown Bondage’ waar hij die cleane screams combineert met luidkeels de aarde onder onze voeten doen beven. Best indrukwekkend. Besluit: Transport League bewees in 1994 dat een combinatie tussen trage doom en oorverdovende harde sludge kan zorgen voor een donkere totaalbeleving, die recht doorheen je ziel boort. Op zijn vorige schijf zette de band dat nog maar eens in de verf, door het afleveren van een schijf die hen terug op de doom / sludge kaart zet. Is er dan geen enkel minpunt te melden? De band blijft wellicht begane wegen bewandelen. En in vergelijking met de vorige schijf dus eigenlijk niets nieuws uitbrengt. Maar door wederom een kwalitatief hoogstaand doom / sludge pareltje uit te brengen wordt die kritische benadering snel in de kiem gesmoord. Kortom: Anno 2019 blijft Transport League met ‘A million Volt Scream’ ons vanaf start tot einde tot waanzin drijven. Een donkere waanzin waarin we zeer graag vertoeven. Missie geslaagd!
Erik van Damme (85)
Mighty Music PMZ 307
Tracklist: 1. A Million Volt Scream 2. 1200 Goddamned 3. Monster Human 4. Dawn Of Lucifer 5. Vultures 6. Vanished Empire 7. Facedown Bondage 8. Slave In Orbit 9. Creature Grunts 10. Rabid Horizon