Dare, support Marc Jürs And A Bunch Of Heartbreakers – 09/04/2019 – Cacaofabriek, Helmond, Nederland.
Dare is altijd een feestje live, al zijn ze niet zo vaak in de Benelux te zien. Het was dus al een tijdje uitkijken toen bekend werd dat deze gasten hun “European Tour 2019” voorstelden. En ja, België stond erbij en gezien Helmond voor mij nu ook niet aan de andere kant van de wereld ligt, mocht ik ze daar ook niet missen. Ondanks een rit van meer dan 200 km en heel wat wegenwerken (met ellenlange files) kon ik redelijk op tijd de parking van de Cacaofabriek oprijden. Tijd dus om de site eens te bekijken en iets te drinken. Dankzij Carsten Lizard Schulz (Shock City Productions) konden we bij MUSIKA een aan een fotopasje geraken. Altijd leuk als je een favoriete band op de gevoelige plaat mag vastleggen.
* Marc Jürs And A Bunch Of Heartbreakers.
Opener van de avond was Marc Jürs And A Bunch Of Heartbreakers. Niet erg verrassend eigenlijk, als je weet dat Marc voor zijn album in 2016, getiteld ‘River Of Blood’ met Carsten samengewerkt heeft. De positieve commentaren op Carsten’s site van Marc’s nieuwste schijf ‘Music For The Working Class’ maakten me benieuwd om de man eens live aan het werk te horen. Multi-getalenteerde muzikant Ferdy Doernberg (Axel Rudi Pell) speelt er trouwens … tja, soms is het vlugger om op te noemen wat de men niet kan spelen, maar de gitaar, keyboard, trompet en accordeon partijen nam hij alvast voor zijn rekening. Marc’s eerste album kende ik, de nieuwe schijf was me volledig onbekend. Ik kon vooraf de setlist inpiepen en daar zag ik dat alle geplande nummers onbekend waren (en dus van het nieuwe album moesten zijn). Een kwartiertje eerder dan gepland begonnen ze eraan. De vele slide-gitaar solomomenten zorgen ervoor dat Ferdy vaak in de spotlight stond. Soms was er wel veel rook en zag je de drummer niet zitten, maar alles kwam goed. De vlotte rocknummers hadden soms een country tint en die werden erg knap gespeeld, tot groot plezier van het vrij talrijk opgekomen publiek. De akoestische gitaar werd door Marc gespeeld, waar Ferdy het elektrische gedeelte verzorgde. De muziek kon me overtuigen om ook die laatste schijf aan te schaffen. Het viel wel op dat de klank erg goed was, waar je ook stond in de zaal. Tijdens de change-over speelde een DJ goede nummers en zo passeerden onder andere Journey en Pride Of Lions de revue, om er maar enkele te noemen. De sfeer was top!
* Dare.
En toen was het moment van de waarheid aangebroken. Dare opende hun tour in een volle zaal met ‘Home’. Al van het eerste nummer was de zaal aan het meezingen. De ene hit na de andere bracht sfeer op en voor het podium, want je zag dat de jongens erg veel goesting hadden om er een feestje van te maken. Ook bij de ingetogen nummers, zoals ‘Every Time We Say Goodbye’, was het puur genieten. Darren wou na dit nummer iets drinken maar zag dat op het podium geen bier stond. Ik zag echter wel Batavia staan, maar dat grapje zal ik nu links laten liggen. Darren bedankte de organisatie en het publiek dat ze terug in Nederland mochten spelen, want het was al een tijdje geleden. Ook werden enkele nummers aan Phil Lynott opgedragen. Vinnie Burns gaf de nummers vaak een stevige punch in de rug door zijn gitaarsolo’s. Na een reeks van meezingers zoals ‘Abandon’ en ‘Wings Of Fire’, waar hij traditioneel het publiek vraagt om de hoge noten mee te zingen. Ik vrees ervoor dat wij het beter konden doen want Darren was erg goed en krachtig van stem. Ook de regendans, ‘Raindance’, als ode aan de vele regen in hun thuisland, ontbrak niet. Hier en daar namen fans foto’s en sommigen waren ook stukjes met hun GSM aan het filmen. Darren verraste soms enkele fans door hun GSM uit hun handen te nemen en prompt gitarist Vinnie Burns, drummer Kev Whitehead, keyboardplayer Marc Roberts of bassist Nigel Clutterbuck op het podium in close-up vast te leggen. Afsluiten deden ze met ‘We Will Return’. En dat zal hun publiek ook wel gedacht hebben, want hier en daar staken fans hun arm omhoog toen Darren vroeg wie er morgen ook naar Diest zou afzakken. Benieuwd of het feestje in eenzelfde enthousiaste stemming zal doorgaan want het was een gedroomde opener van hun tour. Na het optreden kwam de band naar de signeersessie / merchandise stand. Daar kon je nog wat babbelen, foto’s nemen, … kortom de perfecte avond in schoonheid afsluiten alvorens de lange terugrit aan te vatten. De heesheid van het vele zingen is met plezier erbij genomen …
Met dank aan Carsten Schulz (Shock City Productions).
Tekst en foto’s: Andy Maelstaf.