SepticFlesh, supports: Xaon, Diabolical, Krisun – 10/03/2019 – Het Entrepot, Brugge.
Package tours komen veel vaker voor dan vroeger. De logica hierachter moet je niet verder zoeken dan het delen van de vrij hoge kosten waar toeren mee gepaard gaat. Wat mij betreft, wint iedereen hierbij. Ook deze affiche oogde interessant, waardoor de zaal nagenoeg uitverkocht was.
Xaon mocht de spits afbijten voor een halfvolle zaal. Deze Zwitsers staan op het punt hun nieuwe album op de mensheid los te laten. Het is duidelijk tijdens de liveshow welke nummers er op de nieuwe zullen terechtkomen, namelijk de betere. Xaon is geen hoogvlieger, maar heeft toch een paar trucjes die ze uit hun hoed kunnen toveren. En de nummers van de nieuwste worp balanceren op de grens van interessant/oninteressant. Voorlopig ga ik niet investeren in deze band, maar de kat uit de boom kijken. Later op het jaar staan ze o.a. nog geprogrammeerd op Devil’s Rock For An Angel. Xaon is een typische melodic death-metal band met een normaal geluid en een prima zanger, die ook er ook nog in slaagt het publiek te entertainen. We horen het wel wat het resultaat zal zijn.
In het geval van Demonical was het vrij duidelijk wat het resultaat is van een carrière vol spannende black / death metal afgewisseld met veelvuldig toeren: een onderhoudende set. De stijl van Demonical is duidelijk geïnspireerd door Behemoth. Ze brengen geen klassieke black metal, maar moderne symfonische black metal, waarbij het symfonische ondergeschikt is aan de gitzwarte gitaarsound. Het publiek lustte er duidelijk pap van en het optreden vloog te snel voorbij. Ik vermoed dat de band alweer een paar nieuwe fans zal gemaakt hebben. Het accent lag op het nieuwe album, terecht overigens.
Krisiun had de moeilijke taak Demonical te overtreffen en deed dit niet. De Brazilianen waren een heel klein beetje het buitenbeentje van de avond met hun blackened thrash. Krisiun heeft zijn eigen sound. Probleem is dat die live magerder uitvalt dan op plaat, waarschijnlijk omdat je live nu éénmaal met drie muzikanten beter de boel niet belazert. Met enkel leadgitaar, drums en in mindere mate basgitaar is het geen sinecure om een volledige zaal in vervoering te brengen. Moyses Kolesne is een verdienstelijke gitarist, maar soms is het duidelijk in de overgangen dat hij nooit de allergrootste zal vervoegen. Max Kolesne daarentegen kan drummen als geen ander. In elk geval: ik heb genoten van de show en, toegegeven er zijn trio’s die beter doen, maar Krisiun mag er wezen.
SepticFlesh die mag er al langer dan vandaag wezen. De vier Grieken werden aangekondigd middels een symfonisch deuntje en direct steeg de temperatuur in de zaal. Het geluid van SepticFlesh is fenomenaal. Het ging alleen crescendo. SepticFlesh moet je alleen maar ondergaan. Grote zaal of kleine zaal, veel maakt het niet uit, SepticFlesh zet alles naar zijn hand middels een verpletterende show en een hemelsbreed charisma van zanger Spiros Antoniou. Slayer’s plaatsje mag wellicht binnenkort vrijkomen: SepticFlesh zal dit moeiteloos innemen.
Met dank aan Anne Swallow (Nuclear Blast).
Tekst: Frederik Blieck.
Foto’s: Luc Ghyselen.