Draconian, supports: Sojourner, Harakiri For The Sky – 27/01/2019 – Kavka Oudaan, Antwerpen.

… een mistroostige donkere zondagavond, regen, winderig en koud … perfect om van een avondje donkere metal te genieten in een sfeervol zaaltje …

Laten we beginnen met Sojourner, een multi-nationale atmosferische folk-metal band. De band ontstaat in 2015 en heeft zijn roots in Dunedin, New Zealand, met een Zweedse zanger en een Italiaanse drummer in de gelederen. In 2016 wordt ‘Empires Of Ash’ ingeblikt, gevolgd door ‘The Shadowed Road’ uit 2018. December 2018 wordt een worldwide record deal gesloten met Napalm Records en dit kan wel eens voor de grote doorbraak zorgen. De epische sound dompelt je onder in mistige landscapes waarbij het atmosferische gitaarwerk van Chloe Bray & Mike Lamb voor de nodige sfeer zorgen. Voeg daarbij de rauwe zang van Emilio Crespo, het up-tempo slagwerk van Riccardo Floridia en de stevige bass die op deze tour verzorgt wordt door Scotty Lodge en je hebt een energiek geheel die de folk-power metal breed uit laat waaieren in lange black metal stukken. Alle positieve energie die daarbij vrijkomt wordt samengebald in dromerige heroïsche grandeur met odes aan de natuur en bijhorende fantasy elementen, denk aan Summoning, Winterfylleth … Dit was de eerste kennismaking met deze fantastische band en het zal zeker de laatste niet zijn, mijn zieltje hebben ze alvast bijgewonnen.

Harakiri For the Sky is me wel bekend. – vorig jaar stonden ze nog in de Biebob als support voor Dool – Deze Oostenrijkse band opgericht in 2011 is eigenlijk maar een duo, Vocalist JJ (Michael V. Wahntraum) & multi-instrumentalist Matthias Sollak, voormalig lid van de black metal band Bifröst maar het duo wordt op concerten bijgestaan door Thomas Dornig – bass, Marrok – guitar, backing vocals & Mischa Bruemmer – drums. Nu mogen ze nog eens hun black metal en atmosferische post-rock op ons loslaten. Melancholie en agressie, verschroeiende ritmes en waanzinnige melodieën wisselen elkaar af met snelle blastbeats, melodische gitaarriffs en hels geschreeuw in onze oren. De emoties spatten eraf, muzikaal best te pruimen maar na een tijdje heb ik het wel gehad met zijn monotone geschreeuw en begint alles wat op elkaar te lijken … Een klein puntje van kritiek lijkt me hier toch op zijn plaats, dit lijkt wel heel erg op wat we vorig jaar al te zien en te horen kregen. Je zou denken dat de band live wat aan het stagneren is, ze geen enkel risico durven nemen om een volgende stap te zetten, jammer … maar dit geheel terzijde. Voor de echte fans en voor wie deze band komt te ontdekken zal het wel geen probleem zijn. Een ferme stomp in de maag blijft het in ieder geval wel.

Draconian … Deze Zweedse band heeft een speciaal plekje in mijn hart, hun albums zijn steevast pareltjes, en de keren dat ik ze live mocht aanschouwen – MFVF & FemMe – waren hoogtepunten in het doom / gothic metal genre. Ook nu lossen ze de verwachtingen van de fans moeiteloos in. De setlist is een mooie mix van oude en meer recente nummers. Het podium, overwegend gehuld in een mistig blauw, maakt van deze plek iets mysterieus en dreigends. ‘Stellar Tombs’ uit ‘Sovran’ (2015) mag de show openen en grijpt je direct bij je nekvel. Meteen overvalt me de intense schoonheid van Heike Langhans stem – sluit de ogen en je denkt spontaan aan Sharon den Adel –, samen met de rauwe grunts van Anders Jacobsen zorgt dat voor een hele combinatie en voor de eerste kippenvel momenten. ‘Bloodflower’ uit ‘Turning Season Within’ (2008) en ‘A Phantom Dissonance’ uit ‘A Rose For The Apocalypse’ (2011) laten horen wat voor klasbakken gitaristen Johan Ericson en Daniel Arvidsson zijn. Ze brengen iedereen in vervoering met hun prachtige riffs en heerlijke solo’s. Samen laten ze het publiek volop genieten van hun virtuositeit. Dan volgen opnieuw drie nummers uit ‘Sovran’ met ‘The Wretched Tide’, ‘Pale Tortured Blue’ en met het loodzware ‘Heavy Lies The Crown’ komt de trage heavy doom met de typische Draconian ingrediënten volledig tot zijn recht. Opnieuw trekt het duo Heike & Anders alle aandacht naar zich toe. Dit is zonder meer indrukwekkend! Sfeervol, emotioneel , soms weemoedig, alles is aanwezig om er een onvergetelijke avond van te maken. Het publiek is duidelijk in de ban van zoveel schoonheid: het applaus is dan ook indrukwekkend na ieder nummer. Niet te vergeten : Daniel Änghede (bass) en Daniel Johansson (drums): twee gasten die door de jaren heen het klappen van de zweep kennen en er een ferme lap op geven! Next on the list is het intussen bijna vijftien jaren oude ‘A Scenery Of Loss’, een vergeten pareltje uit het ‘Arcane Rain Fell’ album uit 2005. ‘The Last Hour Of Ancient Sunlight’ uit ‘A Rose For The Apocalypse’ klinkt donkerder en dreigender als nooit tevoren en met ‘The Marriage Of Attaris’ uit opnieuw ‘Sovran’ worden voor de laatste keer alle registers opengetrokken. De band verdwijnt van het podium, de fans schreeuwen om een toegift, horns in de lucht … Alleen Heike blijft staan, niemand die echt goed weet wat er komen zal … tot ze iedereen met verstomming slaat door solo de nieuwe song ‘Burial’ te brengen in een beklijvende versie. Zo intiem, zo breekbaar en o zo mooi gezongen!!! Dit is pure klasse!!!

Met dank aan Mike de Coene en Claudia Steinlechner (Napalm Records).

Tekst: Livine Dereuck.

Foto’s: Marc Callens.