Within Destruction begon als een potige deathcoreband met überbrutale breakdowns, moddervette gitaarriffs en van die diepe pig squeals en grunts die gegarandeerd lokale huismoeders de gordijnen in joegen. An sich deden ze niets nieuws, maar slecht was het niet. Toen kwam het album ‘Yokai’, waarop ze plotsklaps een hele resem nieuwe invloeden etaleerden, gaande van synthwave tot nu-metal tot psychedelische pop op een bedje van voornamelijk deathcore. Het was bizar, het was anders en ze werden door een horde deathcorefanaten uitgespuwd. Maar eerlijk is eerlijk: wie het album een kans gaf, ontdekte toch een aantal knallers. Met ‘Animetal’ heeft dit Sloveense combo de Japanse esthetiek nog harder omarmd en zijn ze compleet weggedreven van deathcore. Veel van de songs hier kunnen gemakshalve gelinkt worden aan Babymetal of Electric Callboy, met erg veel getweakte synths, flippende breaks, cleane zang naast meer standaard grom (die nergens zo diep gaat als vroeger) en een erg gelikte pop esthetiek. Het is absoluut wennen, maar binnen de met electronica doorspekte metalcore is dit een aardig plaatje. De fans van vroeger gaan ze absoluut niet terugwinnen (wel integendeel) maar wie de eerder vernoemde acts kan smaken, zal zich hier geen buil aan vallen. Als geheel is de schijf nog iets te wisselvallig en hinken ze nog te vaak op twee gedachten, maar als ze alles nog een tikkeltje meer stroomlijnen, kan de volgende een absolute knaller worden. Afwachten dus.

Guy Van Campenhout (70)

Sumerian Records SUM 3378

Tracklist: 1. Animetal 2. Demon Child 3. Kanashibari 4. Bitter Embrace 5. Fate – Separate 6. Cybergirl 7. Incomplete 8. Stay 4Ever 9. Automaton 10. Hide & Sick 11. Torment 12. A Love That Slowly Died