Fins duo Moonfall legde er het bijltje bij neer in 2008, maar besloot om in 2025 dan toch een debuut op de wereld los te laten. Nu goed, met slechts twee echte tracks (van om en bij de tien minuten) en een in- en outro kan er stevig over gediscussieerd worden in hoeverre dit een compleet album is. Moonfall houdt van een mix van dungeon synth en verrotte, trage black metal. Dat er flink wat verwijzingen zijn naar een act als Beherit is niet onterecht en gezien de helft van dit duo al eventjes deel uitmaakt van datzelfde Beherit, is de link nog groter. Strak geproduceerde en strak gespeelde muziek valt dus niet te verwachten. Hier staat de basgitaar vooral in het centrum van de belangstelling, waarbij de simplistische drums en bijna casio-keyboardlijntjes de opsmuk verzorgen. De zang is grofkorrelig en zo hard gedrenkt in een bad van galm dat het echt geen sikkepit uitmaakt wat er gegorgeld wordt. Muzikaal stelt het bitter weinig voor, met een slaapverwekkend tempo en nauwelijks iets van een toffe insteek. De synthlijnen zijn bijzonder kinderachtig en klinken voor geen meter en de baslijnen (gitaar? Welke gitaar?) knorren hard maar zijn opnieuw erg “basic”. Punten voor toewijding aan een periode dat bepaalde black metalbands geen fluit konden spelen maar het compenseerden met inzet, minpunten omdat met dit soort gerammel naar buiten durven komen anno 2025 écht wel triest is.

Guy Van Campenhout (36)

Iron Bonehead Productions

Tracklist: 1. 1560 2. Countess Carody 3. Ode To The Ritual Hills 4. Thus Spoke Satanael