De Noorse symfonische black metal band Dimmu Borgir behoeft na dertig jaar activiteit wellicht weinig introductie voor velen. Al wie zich op één of ander moment in zijn leven waagde aan het beluisteren van het genre is zonder twijfel ooit Dimmu Borgir tegengekomen. De heren schuwen de gedurfde aanpak niet en pakken vaak verrassend uit bij een nieuwe release waarbij ze – in alle eerlijkheid – niet steeds voor onverdeeld positieve reacties zorgen. Nochtans moet je hen aanrekenen dat ze ondanks hun experimenteerdrang toch op ieder album voor een kenmerkend geluid zorgen. Soit, vijf jaar is het inmiddels geleden dat ‘Eonian’ op de mensheid werd losgelaten. Een album dat bij ondergetekende best wel in de smaak viel – al was dat niet ieders mening maar over smaak valt nu eenmaal niet te discussiëren. Vijf jaar wachten op een nieuwe release dus. En dat is deze ‘Inspiratio Profanus’ geworden. Vrij vertaald ‘onheilige inspiratie’. Al zouden we in deze eigenlijk eerder durven spreken van ‘zonder inspiratie’. Het album is niets meer of minder dan een verzameling covers die de band ooit uitbracht tot het album ‘Abrahadabra’ (intussen ook al dertien jaar geleden). We zijn al niet meteen de grootste fans van covers maar we hadden op zijn minst nieuwe covers verwacht als het dan toch geen eigen nummers zijn maar zelfs dat wordt ons niet gegund. Weliswaar zijn de nummers allemaal opnieuw opgenomen en hier en daar voorzien van een frissere uitvoering maar laat ons wel wezen: dit is toch een magere zoethouder na vijf jaar zonder nieuw werk. Het enige wat in het voordeel spreekt van ‘Inspiratio Profanus’ is dat het een album is van Dimmu Borgir. En daar stopt het dan voor ons ook meteen. Weinige bands zouden hiermee wegkomen zonder zich commercieel op te blazen. We gaan ervan uit dat de fanschare van de band dusdanig groot is dat er velen het toch willen als hebbeding maar zelfs de grootste fans gaan dit volgens ons allerminst als meest gespeelde album van de band in hun collectie hebben. Soms mag het echt wel ietsje meer zijn, ook voor een band met de status van Dimmu Borgir, of misschien zelfs net om die reden. Wie niet genoeg kan krijgen van covers van Accept, Venom en Celtic Frost moet dit absoluut aanschaffen. Al de rest zal nog even geduld moeten oefenen op écht nieuw werk van Dimmu Borgir waarmee ze ons dan hopelijk wél omver blazen.
K.H. (55)
Nuclear Blast
Tracklist: 1. Black Metal 2. Satan My Master 3. Dead Men Don`t Rape 4. Nocturnal Fear 5. Burn In Hell 6. Perfect Strangers 7. Metal Heart 8. Nocturnal Fear (Celtically Processed)