Chris Rosander: The Monster Inside

Het kwarteeuw jonge muziekwonder Chris Rosander schrijft sinds zijn veertiende liedjes in het AOR / melodic rock en West Coast genre, maar uitspattingen naar soul, jazz, blues en prog schrikken hem niet af. In maart 2020 tekende hij bij AOR Heaven, waar hij datzelfde jaar nog zijn debuut ‘King Of Hearts’ uitbracht. Je kan mijn idee over dit werk hier vinden: https://www.musika.be/2020/05/27/chris-rosander-king-of-hearts/. De pandemie zorgde voor een onverwacht maar uitgebreid schrijfproces dat nu zo’n goeie drie kwartier nieuw materiaal oplevert. Zijn fretwerk en zang worden begeleid door een ritmesectie bestaande uit P-O Sedin (ex Perfect Plan) op bas en Magnus “Grunna” Grundström op drums. Keyboards, orgel en piano zijn grotendeels voor Rasmus Fors, waar Johan Sjödin bijspringt. Chris Rosander zegt over het nieuwe album: “The Monster Inside – Hebben we die niet allemaal? Ik weet dat ik die heb en ik geloof dat de meesten van ons, metaforisch gesproken, een monster binnenin hebben en daar gaat dit werk over. Het is uiteindelijk een conceptalbum geworden van elf verhalen over mensen met een duistere kant. Een kant van onszelf die we liever niet aan anderen laten zien over verschillend en absurd gedrag”. Het eerder ruwe begin van ‘The Monster Inside’ zet je even op een verkeerd been, want de melodieuze opener klinkt algauw wat nostalgischer door het orgel dat een zoete ondertoon geeft aan de harde gitaren. Een knappe solo, gespeeld door gastgitarist Anton Frengen, zit mooi verweven in het veranderlijk arrangement. Je kan het nummer ook opzoeken op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=UiDtHJ6J0Os. Opgewekt vervolgt een positieve jazzy brok pop-rock energie ‘Only Hearts Die Young’: https://www.youtube.com/watch?v=aB9EBs5U3WE. Het enthousiaste ‘Nothing Last Forever’ doet daar nog een schepje bovenop, inclusief het soleermoment dat een in tegenstelling met de titel wel langer mocht duren. Mooie zoete vocalen die toch pittig genoeg uit de hoek komen, een topper! Niet elk nummer springt eruit maar ‘High On Love’, ‘The Labyrinth’ en ‘This Isn’t New‘ zorgen ervoor dat het album geen slechte nummers kent tussen de pareltjes. De melancholische ballad ‘When I’m Gone’ zet Chris even in de spotlights. Uithalend en pittig de nadruk leggend laat hij zijn emotionele kant horen, zowel vocaal als op de snaren. Sleurend en trekkend weet ‘Broken Soul’ de draad terug op te nemen. Met het uptempo sluit ‘Little White Lines’ het album op een melodieuze wijze af. Fans van Toto, Chicago, Queen en H.e.a.t zullen de vocalen, die makkelijk soul en rock met elkaar kunnen verbinden, weten te appreciëren. Het globaal vlot album weet nu en dan positief te verrassen. Vakmanschap stop je nu eenmaal niet zomaar in een genre-vakje en dat is met deze prikkelende schijf opnieuw bewezen.

Rocking Klingon (80)

Pride And Joy Music PJM 13248

Tracklist: 1. The Monster Inside 2. Only Hearts Die Young 3. Nothing Last Forever 4. High On Love 5. The Labyrinth 6. This Isn’t New 7. Northern Lights 8. When I’m Gone 9. Broken Soul 10. Turn Your Heart To Stone 11. Little White Lines