Zanger en gitarist Jonas Månsson is de drijvende kracht achter Sole Syndicate, dat begin 2016 gevormd werd. In het najaar verscheen hun debuut ‘Garden Of Eden’, wat een bron werd voor de vele optredens in het volgende jaar. Qua muziekstijl laten ze zich niet zomaar kisten. Hoe zou je zelf het geluid beschrijven als je de klassieke bands Van Halen en Whitesnake zou combineren met Journey en Led Zeppelin? Dit geluid laat zich verder definiëren door moderne en agressieve heavy metal met sterke melodieën, om een hedendaagse tint erbij te mengen. We krijgen in deze derde schijf een dozijn nummers voorgeschoteld, die opgenomen werden in de Syndicate Studios en gemixt en gemasterd werden door Simone Mularoni in Domination Studio. Het artwork werd door Jonas “Urna” Beijer verzorgd. Het lyrische thema van het album is vrij somber. Sole Syndicate is geen politieke band, maar ze zijn niet bang om onderwerpen als oorlog, geestelijke gezondheid, milieu en sociale onrechtvaardigheden aan te kaarten. We worden meegenomen op een trip in de menselijke geest van het dagelijks leven. De opener ‘Forsaken’ is een modern nummer dat een flinke portie progressiviteit in zich heeft, waardoor de agressieve gitaren scherp uit de hoek komen. Globaal komt het eerder bombastisch maar erg muzikaal over. Het is een mooi voorbeeld van wat we mogen verwachten, want later vinden we gelijkaardige nummers zoals ‘Brave Enough’. Een stuk meer richting melodieuze rock vinden we ‘Count To Zero’, dat een gans ander geluid laat horen. De ballad vinden we vrij vroeg op het album, onder de vorm van ‘Shadow Of My Love’. Ondanks de klassieke paden die het bewandelt, maakt het nummer best indruk. ‘Miss Behave’ vervolgt met meer heavy metal invloeden met riffs in een uptempo en ruig jasje. De ruwere vocalen zorgen voor een snedige aanpak, al staat ook hier een ferme melodieuze strik rond het arrangement. Wat meer hardrock situeert zich ‘Dust Of Angels’, waar een catchy refrein vlotjes de oren binnen wandelt. Een zomers aanvoelende gitaarsolo zet een midtempo ‘Sunset Strip’ op gang, dat ondanks de bombastische aanpak en zwaar gitaarwerk toch vlot verteerbaar lijkt. Na het trager dreunende ‘In The Absence Of Light’ horen we in ‘Freak Like Me’ soms wel erg ruw vocaal werk, dat soms aan Dave Grohl doet denken. Ook hier terug zo’n stijlvermenging die opnieuw de band typeert in een andere zin. Nog zo’n pareltje is het vlotte ‘Back Against The Wall’, dat een sterk staaltje schrijftalent bloot legt. Het tien minuten durende titelnummer ‘Into The Flames’ hielden ze tot het laatst. Het combineert dan ook meerdere stijlen, gaande van stevige rock tot doomachtige neerslachtig dreunende flarden. Het is daardoor een perfecte afsluiter die alles nog eens combineert. Het is een album vol variatie van nummers, die elk de perfecte mix lijken van de vele stijlen. Enerzijds horen we de traditionele en vertrouwde Europese roots en anderzijds die rauwheid van de moderne Amerikaanse klanken. Ondanks een zwaarder en vooral donkerder geluid dan zijn voorganger, blijft elk nummer overeind. Brutale vocalen en dito snarenwerk, op vaak progressieve arrangementen, het is een genre dat we vaker tegenkomen maar fris en tegelijk vertrouwd begint te klinken.

Rocking Klingon (80)

Scarlet Records SC 412-0

Tracklist: 1. Forsaken 2. Count To Zero 3. Brave Enough 4. Shadow Of My Love 5. Miss Behave 6. Dust Of Angels 7. Sunset Strip 8. Do You Believe 9. In The Absence Of Light 10. Freak Like Me 11. Back Against The Wall 12. Into The Flames