Helloween leerde lessen uit het verleden en kijkt sedertdien de toekomst in. “Forget Helloween, here comes Helloween” is hun slogan, waarmee ze geluisterd hebben naar wat duizenden fans hen de voorbije jaren toegeroepen hebben. Die vurige wens is uitgekomen! Met het komende album, simpelweg getiteld ‘Helloween’, opent de band, vanaf nu met een unieke zevendelige metal alliantie, een nieuw hoofdstuk na een vijfendertig jarige glorieuze carrière. De band, die de power metal praktisch uitgevonden heeft, schept hiermee enkel nóg hogere verwachtingen voor het zestiende album, sedert hun start in 1984. We treffen drie vocalisten: Michael Kiske, Andi Deris en Kai Hansen. Deze laatste is tevens gitarist, zoals Michael Weikath en Sascha Gerstner. Daarbij sluiten bassist Markus Grosskopf en drummer Daniel Loeble de rangen. Helloween is daardoor de eerste band in de geschiedenis die een album uitbrengt met drie leadvocalisten die allemaal op een bepaald moment apart de frontmannen van de band waren. Gebruik makend van het originele drumstel van Ingo Schwichtenberg, werd de opname gedaan met dezelfde modulatoren in de studios waar destijds ‘Master Of The Rings’, ‘The Time Of The Oath’ en ‘Better Than Raw’ werden opgenomen. Volledig analoog en onder de ogen van long term producer Charlie Bauerfeind en coproducer Dennis Ward, reisden de opnames naar New York en kregen de verbluffende eindmix in de Valhalla Studios van Ronald Prent (Iron Maiden, Def Leppard, Rammstein). De belangrijkste vraag bleef echter wat we mogen verwachten van de nieuwe samenwerking, wetende dat Weikath en Hansen meer dan dertig jaar hun eigen weg uitgingen. Met de opener ‘Out For The Glory’ krijgen we daar alvast een eerste indruk van. Het is een combinatie van Hansen’s genialiteit met Weikath’s creatieve ideeën, vertaalt in een bommetje dat je mond laat openvallen. Alhoewel Deris de energieke opvolger ‘Fear Of The Fallen’ geschreven had, gaat deze samenwerking nog verder. Het nummer wordt rustig ingezet met een melodieus gitarenspel en zijn eigen stem, maar daarna neemt Michel het over wanneer het versnelt tot een meezingbaar deuntje en zijn vocalen terug ongekende hoogtes gaan opzoeken. Deze, als tweede uitgebrachte single, kent veel melodie in een snel tempo. Andi verklaarde achteraf dat hij een brede glimlach op zijn gezicht kreeg als hij Michael zijn melodieën hoorde zingen. Eén van mijn persoonlijke favorieten is ongetwijfeld het door Gerstner geschreven ‘Best Time’, die zo’n positiviteit in zich draagt en daardoor de partytrack van het album kan bestempeld worden. De rocker ‘Mass Pollution’ kwam er door een samenwerking van schrijftalent van Deris en Grosskopf. Zo zie je dat dit een album van samenwerking is en het beste van elk naar boven brengt. ‘Angels’ is opnieuw anders en als Michael op een ratelende bas opent met ‘“I had a dream about forgiveness. But I hear the angels say…”, gevolgd door een engelenkoor, dan weet je dat er wat volgt. Het geeft de stap naar een nummer dat naar de progressieve roots van Helloween teruggrijpt, maar toch een moderne kwinkslag kent dankzij keyboard. Halverwege vinden we met ‘Rise Without Chains’ een uptempo rocker waar de geweldige spirit van de brokkenmaker ‘Eagles Fly Free’ in terug te vinden is. De samenwerking is in dit nummer terug opmerkelijk en laat me dubbel genieten van de muzikale hoogstandjes waardoor ik destijds voor de band gevallen ben. Dit zijn nummers die aantonen hoe goed de chemie van de vernieuwde samenwerking werkt. Helloween kon in de loop van jaren al op een ganse reeks goede nummers bouwen, alsook uit diverse genres. Meer richting hardrock is ‘Indestructible’ waar gebalde vuisten het vocaal werk weer om je vingers af te likken is. Deze swingende stomende rocker is meest gezongen door Andi, aanvullend met Kai en Michael met “Cause we are one!”. Nog zo’n paradewerk is ‘Robot King’ die op Deris’ lijf geschreven is. Toch overschaduwen de vocalisten elkaar niet, maar tillen elkaar op naar een veelvoud van hun mathematische som. Wie beweert dat mooie liedjes niet lang duren is er deze keer aan voor de moeite, deze rit duurt een vlotte zeven minuten. ‘Cyanide’ is een moderner nummer waar we toch alle ingrediënten van knap gitaarwerk en melodieuze zanglijnen in een strakke maar ijzersterke ritmesessie in vinden. Michael neemt het voortouw in handen in het oorwormpje ‘Down The Dumps’ dat stevig en bulderend uitpakt. Eén van mijn favoriete nummers, al blijkt elk nummer het voorgaande op één of andere manier te overtreffen. ’Orbit’ kan als intro gezien worden voor de kers op de taart ‘Skyfall’, waar tijdens het schrijfproces de hand van Kai een serieuze knipoog naar het ‘Keeper Of The Seven Keys’-materiaal wist te behouden. En ja, het album dat me compleet wegblies in mijn studentenperiode lijkt in ‘Skyfall’ gebundeld te zijn in een twaalf minuten durend epos. Kippenvel in het kwadraat. Het epische slotnummer begint met een knal. De ongelooflijk visuele videoclip zit vol 3D animatie en vertelt het verhaal van een alien die op aarde neergestort is na een dramatische achtervolging. Kiske, Hansen en Deris redden de schattige alien uit Hanger 18 maar we zien ook het trio op adembenemende wijze met elkaar duelleren. Kai bewijst nog maar eens dat dergelijke nummers de band groot gemaakt hebben en het complete verhaal in een zo’n knap arrangement vertelt wordt, dat elke vorm van Helloween aan bod komt. Dit magistrale nummer zal in de komende shows wellicht als nieuwe climax ingewerkt worden. Het album is de ultieme samensmelting van zeven gepassioneerde muzikanten die als vrienden iets gecreëerd hebben wat niemand voor mogelijk had gehouden. Het lijkt een mix van alle Helloween albums in één, dit in een spetterende productie. Je hebt klassieke power metal, hardrock en speed metal gemixt in twaalf nummers, die samen net boven het uur afklokken. Het album zet de band sterker dan ooit op de kaart en ziet het daglicht in diverse hedendaagse vormen inclusief een uitgebreide Deluxe Boxset. Maar de die-hard fans zitten verlekkerd te wachten op de gelimiteerde 3LP Hologramm vinyl. Zelfs als fan van één van de vocalisten Andi Deris, Michael Kiske of Kai Hansen, word je omvergeblazen wat hier individueel als tezamen bereikt is. Hun vocale bereik in dit samenspel is verbluffend goed. We moesten vele jaren wachten op dergelijk materiaal en met de “Pumpkin United Tour” was de voorzet gegeven. Maar het was het meer dan waard. Dit is Helloween door en door en dat gaf me meerdere keren kippenvel tijdens de luistersessies. Uptempo, catchy en meestal gewoon feel-good metal zoals alleen zij dat kunnen en daarom geef ik erg uitzonderlijk de maximum score voor dit album.

Rocking Klingon (100)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Out For The Glory 2. Fear Of The Fallen 3. Best Time 4. Mass Pollution 5. Angels 6. Rise Without Chains 7. Indestructible 8. Robot King 9. Cyanide 10. Down In The Dumps 11. Orbit 12. Skyfall