Everlust: Diary Of Existence

Everlust is een Letse gothic metal band met Kate Brown op zang. Dit is inmiddels na debuut, ‘Hurts To Live’ uit 2017 hun tweede album. Voorlopig is het nieuwe album enkel digitaal te verkrijgen. Dat verandert binnenkort met het verschijnen van de CD versie op 25 Juni. Een vinyl versie zit er voorlopig blijkbaar niet in. De groep is nu onderdeel van de Wormholedeath stal sinds 2020. Daarvoor opereerden ze onafhankelijk. De groep kende tevens reeds enkele wijzigingen qua bezetting. Zo is Kate pas sinds 2018 de frontdame. Tot daar de belangrijkste trivia van deze band. ‘Diary Of Existence’ wordt vergezeld van artwork dat een beetje terug doet denken aan de begindagen van gothic metal. Het openingsnummer, ‘Gemini’, begint vrij vervreemdend en bovendien heb je de indruk dat er twee nummers dooreen lopen. De riff op het einde valt wel te pruimen. Maar al bij al is het geen hoogvlieger. ‘Land Of Dreams’ kunnen we dan wel weer omschrijven als een typisch gothic metal nummer. Het klinkt een beetje gedateerd en voorspelbaar, maar ze komen er nog mee weg. Met ‘Running’ valt het me op dat deze groep wel erg beïnvloed is door gothic rock en metal. Het nummer kan wel bekoren. Kate zingt bovendien niet onaardig. ’Everlust’ zelf opent ook lekker volgens de geplogenheden van het genre, maar Vlad, de gitarist van de band, neemt de zang hier voor zijn rekening. De man doet het verre van slecht, maar laat ons stellen dat ik toch Kate’s stem verkies. Vervolgens wordt er een Sam Smith cover opgediend. Ik ken Sam Smith enkel van naam, verder kan ik niets zinnig over hem vertellen, alleen weet ik dat de cover van ‘Writings On The Wall’ niet mijn ding is. Single ‘Despair’ opent in doom-stijl en lijkt op het eerste zicht het betere nummer te worden. Ook Vlad is terug van de partij middels stem en gitaar. ‘Despair’ is inderdaad niet slecht, maar ook hier sluimert het gevoel dat je dit al eens gehoord hebt. Ik moet aan Theatre Of Tragedy denken. Met ‘Alone’ lijkt de groep wat verfrissender uit de hoek te komen: niets nieuws, maar het nummer staat er wel. ‘Entwined’ is onvervalste Paradise Lost … met bijpassende zangeres en gastzanger Matias Juselius, wie die mens ook moge zijn. Hij zingt wel niet slecht, zeg maar een veel betere versie van Marilyn Manson, ook niet moeilijk, aangezien … ‘I Never Was’ is een wat trager nummer, gedrenkt in de clichés van het genre, maar terug aardig luistervoer. ‘Destroyer’ sluit perfect aan bij de stijl van het album, een midtempo nummer, gedragen door de gitaarriff. Gelukkig is Kate wat creatief met haar stem. ‘8’ is het elfde nummer en tevens de korte afsluiter van dit album. Ik zou het kort omschrijven als een piano outro, opgesmukt met Kate’s stem. Het moge duidelijk zijn dat Everlust geen verrassing van de dag zal blijken te zijn. Dit neemt niet weg dat het album iets heeft, wat het de moeite maakt voor de fans van het genre om te checken. Voor sommigen kan de retro-stijl misschien net een ongelooflijke aantrekkingskracht betekenen, voor andere die vernieuwing zoeken zal dit album misschien net iets te snel gaan vervelen.

Frederik Blieck (73)

Wormholedeath Records

Tracklist: 1. Gemini 2. Land of Dreams 3. Running 4. Everlust 5. Writings On The Wall 6. Despair 7. Alone 8. Entwined 9. I Never Was 10. Destroyer 11. 8