Na de eerste luisterbeurt van het debuutalbum ‘Les Pages Oubliées’ van het Canadese Vitrail, wist ik niet echt wat ik er van moest denken. De band staat als post black metal te boek, maar dat lijkt de lading niet helemaal te dekken. Het corpus van songs als ‘Devant L’Autel’ bestaat zeker uit vinnige black-metalriffjes, maar is dermate omringd door lichtvoetige plingelplangel (niet negatief bedoeld) en progressieve ritmes dat ik eerder zou gaan voor progressieve shoe / blackgaze, in een poging om de verwachtingen bij te schaven. Een vergelijking met Shylmagoghnar is zeker aan de orde. Ook op ‘La Tempête Apaisée’ en ‘Dans Le Secret’ zet die teneur zich verder, met technisch tokkelen, progressief soleren en braafjes melodiëren. Tot dusver missen de songs een beetje pit, eigenheid en identiteit. Een kenmerkende eigenschap is zeker wel het zwaar vervormde gescream van Simon Tremblay, dat krakend à la Mactatus uit de speakers snerpt. ‘Poursuivre Le Vent’ is daarentegen wel degelijk een dijk van een post black metal nummer, hoewel ook hier vergelijkingen met oude Alcest (en dus blackgaze) opgaan. Krachtig, intens en emotioneel met net voldoende melodie, dubbele basdrum en tremolo. Doorheen het nummer zwakt het wel een beetje af naar shoegaze en progressieve ritmes, maar het doet zeker geen afbreuk aan het nummer. Vanaf dit punt lijken we een nieuw Vitrail te zien, veel sterker dan de eerste helft van het album. De eerder vermelde issues over eigenheid en identiteit zijn volledig van de baan. ‘Pendant’, ‘Le Semeur’ en ‘Sur La Montagne’ spelen authentieke, folky shoegaze met af en toe wat black metal blastbeats en snelle progressieve variaties. De stijlen gaan goed in elkaar over en de steeds meer aanwezige leadgitaar weet ons te overtuigen. ‘Le Semeur’ is zeker een mooi visitekaartje voor hun stijl, triest en melodisch maar toch verfrissend. Afsluiter ‘Aux Armes – Repentance’ heeft helaas weer wat met het gebrek aan ballen te kampen maar is wel een mooi voorbeeld van hoe de band slim achtergrondgeluidjes zoals piano en belletjes weet binnen te smokkelen. In conclusie is dit album geen voltreffer, maar voor een debuut is het zeker een knap werk! Alle elementen voor grootheid zijn aanwezig, maar gaan nog een beetje verborgen in een identitaire zoektocht. Als dit trio hun stijl consistent geprofileerd krijgt, zullen ze nog heel wat stof doen opwaaien!
Sam Bruynooghe (73)
Independent Release
Tracklist: 1. Devant L’Autel 2. La Tempête Apaisée 3. Dans Le Secret 4. Poursuivre Le Vent 5. Pendant 6. Le Semeur 7. Sur La Montagne 8. Aux Armes – Repentance