Het Braziliaanse Landfall is een nieuwe melodieuze rockband met ex-leden van de lokale bands Wild Child en Auras. Het gezelschap werd oorspronkelijk opgericht toen de jeugdvrienden drummer Felipe Souzza en gitarist Marcelo Gelbcke nog maar vijftien waren. Enkele jaren later sloot bassist Thiago Forbeci zich bij hen aan en zorgde voor een nieuwe frisse wind. Gezien de nieuwe muzikale invloeden besloot de band een nieuwe richting in te slaan. Voormalig Auras-zanger Gui Oliver kwam daarna ook bij de band. Zijn vocaal geluid staat heel dichtbij dat van de legendarische Steve Perry van Journey. Muzikaal kan je de band best omschrijven als Journey met ballen, met invloeden van Dokken, White Lion en Extreme. Met ‘Rush Hour’ wordt de voordeur vrij stevig ingebeukt en de eerste riff wordt tussen je oren geduwd. Zoveel virtuositeit in gitaar en zang, het is een opener die zijn doel niet mist en je meteen de punch van rock laat voelen. Meer richting hard rock is ‘No Way Out’ op een gezapiger ritme. De vocalen kunnen hun mannetje staan, al blijven ze bij momenten toch iets te braafjes bij het onstuimige wat de andere muzikanten in beweging zetten. Maar of die vocale explosie nodig is, is natuurlijk een andere vraag. Ook in ‘Jane’s Carousel’ blijft de vocale energie beperkt, maar het komt de melodieuze kant van het nummer zo sterk ten goede. Een stevig ritme dat op elk vlak mooi gedoseerd is. Gui brengt zoveel emotie op dat het een van de beste nummers van het album wordt. Na het knappe ‘Across The Street’, waar Steve Perry nooit veraf blijkt te zijn, worden we geconfronteerd met de meeslepende aard van ‘Don’t Come Easy’. Echter, het is niet depressief maar eerder vrolijk en bombastisch. De goesting is goed voelbaar in het stevig rockende ‘Taxi Driver’, waar de gedreven muzikanten even voluit gaan. ‘Distant Love’ brengt wat rust en ‘Roundabout’ is zo’n typisch hardrocknummer met een aanstekelijk ritme, dat zeker een glimlach op je gezicht zal brengen. ‘Road Of Dreams‘ brengt even wat frisse lucht. Deze laatste doet terug de magische Journey connectie oplaaien. ‘Hope Hill’ start nog rustig maar wordt toch krachtig en groovy door de snarenplukker die met rauw gitaarwerk wat weerstand biedt. Naarmate het nummer vordert krijgt het kracht bij en ook vocalist loopt je niet onopgemerkt voorbij. Met wat progressieve pit sluit ‘Sound Of The City’ het album af. ‘The Turning Point’ heeft me niet achterover geblazen, maar dit debuut overtrof toch mijn verwachtingen. Gezien het vrij grote muzikale bereik biedt het album veel afwisseling voor zowel de zachtere AOR-fan als de hard rock / metalhead.

Rocking Klingon (78)

Frontiers Records FRCD 1058

Tracklist: 1. Rush Hour 2. No Way Out 3. Jane’s Carousel 4. Across The Street 5. Don’t Come Easy 6. Taxi Driver 7. Distant Love 8. Roundabout 9. Road Of Dreams 10. Hope Hill 11. Sound Of The City