Met ‘The Suns Of Perdition – Chapter II: Render Unto Eden’ is het Canadese black metal gezelschap Panzerfaust toe een het tweede deel van een aangekondigde vierdelige reeks. Over het eerste deel van die reeks, ‘The Suns Of Perdition – Chapter I: War, Horrid War’, dat vorig jaar in de winkelrekken terecht kwam, waren, en zijn, wij van MUSIKA enorm te spreken. We zijn dan ook razend benieuwd naar hoe Panzerfaust daar een passend vervolg aan breit. Wat ons meteen opvalt is de wijziging in de line-up: van vijf personen naar vier en een nieuw gezicht. Er nog steeds bij: gitarist Kaizer, vocalist Goliath en bassist Thomas Gervais. Nieuw in de line-up is drummer Alexander Kartashov. Maar dat betekent niet dat Panzerfaust ook meer iets inboet aan grimmigheid. Ook een koude en duistere sfeer creëren staat nog steeds centraal terwijl de dreigende vocalen ook al in niets hebben ingeboet. Mix al deze ingrediënten vakkundig samen en je verkrijgt een sound om “u” tegen te zeggen die ons keer op keer over de streep trekt zonder dat de heren echt met verbazingwekkende vernieuwingen op de proppen moeten komen. En toch krijgen we hier accenten te horen die we niet ontdekten op ‘Chapter I’. Zo mag Maria “Masha” Arkhipova (Arkona) opdraven en zorgt ze met hier screams voor ene heel opvallend accent in opener ‘Promethean Fire’. Tijdens ‘The Faustian Pact’ horen we plots accentjes die ons doen denken aan Midden-Oosterse muziek. Het intens beklijvende ‘Areopagitica’ doet daar dan nog een schepje bovenop. Zeker op gebied van duistere en dreigende sfeerschepping is dit een machtig brokje zwart geblakerde metal geworden. We dachten daarmee “het neusje van de zalm” te hebben gehoord, maar nee, ‘The Sanre Of The Fowler’ overstijgt dit werkstuk met nog wat extra’s. Je wordt werkelijk meegesleurd in de sound van dit viertal terwijl verschillende tempo en ritme wisselingen ervoor zorgen dat je aandacht nergens kan verslappen. Een nummer waarop headbangen een absolute must is geworden, maar zorg er wel voor dat je nekwervels voldoende getraind zijn. De intro van ‘Pascal’s Wager’ laat je tot rust komen: een stem leest wat tekst voor op muziek die en stuk rustiger en minder agressief overkomt, al voel je dat dit elk moment kan omslaan. En ja, na ongeveer drie minuten barst het geweld in vol furieus ornaat open. Helemaal op het einde zorgt een akoestische gitaar ervoor dat je tot rust kan komen vooraleer de repeat knop van je speler in te drukken, want dit smaakt écht naar veel meer! Vijf tracks die er stuk voor stuk “boenk, op” zijn, wat verlangt je zwartgeblakerde geest of hartje meer. Vijf tracks ook die op gebied van kwaliteit, opbouw, kracht, grimmigheid zodanig aan elkaar gewaagd zijn dat je bij elke luisterbeurt waarschijnlijk een andere track naar voor schuift als je favoriet. Je zou het ondertussen moeten begrepen hebben: deze ‘The Suns Of Perdition – Chapter II: Render Unto Eden’ van Panzefaust zal enorm hoog eindigen in ons eindejaarslijstje.

Luc Ghyselen (96)

Eisenwald

Tracklist: 1. Promethean Fire 2. The Faustian Pact 3. Areopagitica 4. The Snare Of The Fowler 5. Pascal’s Wager