Ivanhoe: Blood And Gold

Het Duitse Ivanhoe, zo genoemd naar het gelijknamige boek van Sir Walter Scott, werd in 1986 opgestart. Na drie demo’s en evenveel full-albums werd in 1999 een punt gezet achter de muzikale carrière van de band. Maar bij bassist Giovanni Soulas bleef het beestje kriebelen en in 2001 werd Ivanhoe terug opgestart. Sindsdien, en dat ondanks tal van wijzigingen in de line-up, zorgt Ivanhoe op tijd en stond voor een nieuw full-album. Deze ‘Blood And Gold’ is zo het vijfde full-album sinds de heropstart. Ivanhoe staat voor progressive metal maar speelt toch duidelijk een of zelfs meerdere klassen lager dan bijvoorbeeld Symphony X. In iets meer dan vijfendertig minuten krijg je negen nummers te horen. Dat betekent dat de meeste nummers hier kort en “to the point” worden gehouden, en dat terwijl tal van andere progressive metal bands graag hun nummers lang uittrekken om al het technisch kunnen van de band in de verf te zetten. Hier is dit dus duidelijk niet geval. Meteen voel je ook al wat nattigheid aankomen: geen van de artiesten zorgt voor een technisch vernuft zoals je kan horen bij het eerder vermeldde Symphony X of bij Dream Theater om het maar bij deze twee toppers in het (sub)genre te laten. Wel krijg je op dit album degelijk gearrangeerde en mooi opgebouwde nummers te horen, maar nergens ga je ervoor op het puntje van je stoel zitten of veer je recht uit je luie zetel. Ook de gastbijdrages zijn niet van die aard dat ze je doen opveren. Chuck Schuler (gitaar), Achim Welsch (gitaar) zijn niet specifiek beter of spectaculairder dan gitarist Lars Vögtle. Ook Andreas Musch (sax tijdens ‘Shadow Play’) is niet echt een grote meerwaarde, terwijl de rol van vocaliste Yvonne Luithlen, enkel te horen tijdens ‘Fe Infinita’, bijna te beperkt is om echt te schitteren. We vermoeden dus dat Ivanhoe vooral populair is op de grote Duitse markt (anders kan je toch geen acht full-albums op de markt brengen), want alhoewel we deze ‘Blood And Gold’ niet onaardig vinden, is het toch allemaal veel te weinig, ook te braaf, om ons echt over de streep te trekken. We missen niet enkel kracht, maar ook virtuositeit en spanning.

Luc Ghyselen (68)

Massacre Records MASDP 1104

Tracklist: 1. Midnight Bite 2. Broken Mirror 3. Fe infinita 4. Blood And Gold 5. Martyrium 6. If I Never Sing Another Song 7. Solace 8. Shadow Play 9. Perfect Tragedy