Quiet Riot is een Amerikaans band die je het best kan situeren in het vakje hard rock, glam metal, hair metal en die in het thuisland veel hoger werd ingeschat dan op het Europese vasteland. Quiet Riot werd in 1975 opgestart met vocalist Kevin Dubrow, gitarist Randy Rhoads, bassist Kelly Garni en drummer Drew Forsyth. Pas in 1983 werd de band een sensatie genoemd dankzij het album ‘Metal Health’, dat in de V.S. beschouwd wordt als het eerste heavy metal album dat in de top haalde in de “Billboard 200”. Nummers als ‘Metal Health’ en vooral hun versie van Slade’s ‘Cum On Feel The Noize’ zorgden voor hit successen en MTV deed de rest. Nog een nummer van Slade, ‘Mama Weer All Crazy Now’, werd later (in 1984) ook nog een hitsucces. Dat de band ondertussen al een aantal wijzigingen in de line-up had doorstaan, laten we maar voor wat het is, want er zouden er nog ontelbare volgen. Zelf heb ik de heisa rond Quiet Riot en een pak aanverwante bands nooit goed begrepen. Maar dit terzijde, want Quiet Riot bleef, ondanks al die wisselingen in de line-up, onverstoorbaar verder gaan. De discografie telt reeds dertien full-albums zodat deze ‘Hollywood Cowboys’ nummer veertien is geworden. Met, kan het wel anders bij Quiet Riot, een nieuwe line-up die, voor dit album alvast, bestaat uit Frankie Banali (drums), Alex Grossi (gitaar), Chuck Wright (bass) en James Durbin (vocals). Het nieuwste werkstuk is een verzameling geworden van twaalf rock nummers die je, met wat goede wil, nog steeds in hetzelfde muzikale hokje mag onderbrengen: een mix van hard rock, glam metal en hair metal. Nog steeds doet het me maar weinig. Ja, ik geef grif toe dat de meeste nummers knap rocken, stevig gebracht worden, dat ze kop, middenstuk en staart bevatten en dat ze op een goede manier worden gebracht. En ja, het gebeurt ook wel dat ik goedkeurend zit mee te knikken, maar meestal is het zo dat ik na een minuut of twee mijn aandacht al verlies. Dit komt dan vooral omdat dit een (sub)genre is die me maar matig kan boeien ondanks de soms krachtige momenten, het goede gitaarspel en de goed opgebouwde songs. Nee, Quiet Riot scoorde nooit erg hoog ten huize je dienaar en daar zal deze ‘Hollywood Cowboys’ geen verandering in brengen ondanks bijvoorbeeld het heel strakke en krachtige ‘Insanity’ dat gedreven en energiek uit de speakers knalt en met voorsprong het sterkste nummer op dit album is geworden.
Luc Ghyselen (70)
Frontiers Records FRCD 994
Tracklist: 1. Don’t Call It Love 2. In The Blood 3. Heartbreak City 4. The Devil That You Know 5. Change Or Die 6. Roll On 7. Insanity 8. Hellbender 9. Wild Horses 10. Holding On 11. Last Outcast 12. Arrows And Angels