Als reviewer bij een kleine site (met weinig medewerkers) moet je soms openstaan voor nieuwe bands en nieuwe stijlen. Daarom heb ik ‘The Bond’, het tweede album van Dreamarcher eens opgevraagd. Deze Noorse band uit Oslo combineert prog met black metal en zelfs hier en daar wat metalcore. Een niet alledaagse combinatie en daar was ik wel benieuwd naar. En na diverse malen deze schijf te hebben beluisterd blijf ik wat verward achter: moet ik dit nu goed vinden of niet? De rustiger stukken prog zijn schitterend met heel mooie cleane zang. De heavy stukken zijn mij te bruusk en te weinig melodisch en de screams vind ik ook niet geweldig. In elk geval zijn deze Noren wel prima muzikanten en de productie is feilloos. Bovendien zijn ze immens creatief, want deze combinatie van stijlen is echt een zeldzaamheid. Maar voor mij is de creativiteit iets te vergaand. Toegeven: metalcore en pure black metal zijn “not my cup of tea” en daarom ben ik niet wild van deze band en toch … de rustiger momenten maken zoveel goed dat ik toch ergens de drang heb om deze band te blijven beluisteren en volgen. Want een ding staat buiten kijf: om zo’n muziek te maken moet je ongelooflijk creatief zijn en over een zeer grote dosis muzikaal talent beschikken. Luister zelf (diverse malen) naar deze Noren en vorm zelf je mening: sommigen zullen snel afhaken, sommigen zullen dit top vinden. Anderen zullen zich, net als ik, afvragen of ze dit nu zeer sterk vinden of dat deze combinatie van genres er ver over is.

Bart Verlinde (75)

Indie Recordings

Tracklist: 1. Coal 2. Black Water 3. A Fail Of Design 4. From Which We Came 5. Folgefonna I 6. The Body 7. Dominance 8. Folgefonna