Spread Eagle: Subway To The Stars

Vergeef ons als we nu pas kennis maken met Spread Eagle, een Amerikaanse hard rock / glam metal gezelschap dat in 1989 ontstond. Na twee full-albums, ‘Spread Eagle’ (1990) en ‘Open To The Public’ (1993), leek het verhaal in 1995 over and out. Tot in 2006 mede-oprichter / bassist Rob De Luca samen met vocalist Ray West de band nieuw leven inbliezen. dit ging echter met vallen en opstaan daar een vaste line-up vinden een moeilijke zaak bleek tot de puzzelstukjes uiteindelijk volledig in elkaar klikten dankzij eerst de toevoeging van drummer Rik De Luca (sinds 2010) en in 2012 uiteindelijk gitarist Ziv Shalev zijn opwachting maakte. En nu is er dus dat derde full-album voor Spread Eagle. Dit elf tracks tellend album laat een stevige en knappe mix van hard rock en glam metal horen die ze zelf “Street Metal” noemen. Het viertal opent meteen krachtig en gedreven met ‘Subway To The Stars’. Bass en drums zorgen voor het fundament, het gitaarwerk klinkt strak, krachtig en energiek terwijl de gitaarsolo’s ons best kunnen bekoren. Op vocaal vlak krijg je een krachtige stem te horen die voldoende power en intonatie laat horen om de songs echt uit te dragen. ’29TH of February’ opent met een stuwend bassloopje alvorens de overige instrumenten mogen invallen en krachtig en stevig rockend verder gaan. Het eindresultaat is een aanstekelijke hard rock / glam metal nummer met een kalme en rustgevende break. Voor ‘Sound Of Speed’ wordt het tempo opgedreven zonder dat men aan aanstekelijkheid, kracht en / of melodie verliest. Voor zo’n energieke nummers mag men ons steeds wakker maken. Na een wat aarzelende start knoopt ‘Dead Air’ opnieuw aan met een knappe, aanstekelijke drive. Een heel knappe break (gitaar / viool) zorgt voor de kers op de taart. Het tempo gaat met een stevige trap op de gaspedaal de hoogte in voor het stevig en krachtige rockende ‘Grand Scam’: een aanstekelijke track die je uitnodigt om stevig te headbangen terwijl je onderwijl je luchtgitaar teistert. Voor ‘More Wolf Than Lamb’ gaat men de gaspedaal indrukken zonder aan kracht en melodie in te boeten. En nee, dit is geen ballade, maar wel een stevig en zwaar rockend nummer die het slepende van doom laat doorschemeren zonder dat je dit ook doom mag noemen. Het gaspedaal mag weer wat dieper want ‘Cut Through’ is opnieuw energiek en gedreven met een stuwende basslijn en krachtige riffs. Opnieuw dragen een gedreven basslijn, een stevige groove en krachtige riffs het volgende nummer. ‘Little Serpentina’ wordt aan een medium tempo gebracht, waarna het tempo wat wordt opgedreven voor ‘Antisocial Butterfly’, maar het nieuwe, het frisse, lijkt er wat af en onze aandacht is aan het verslappen. Ondanks een goede drive en voldoende kracht weet ook ‘Gutter Rhymes For Valentines’ niet aan te knopen met ons enthousiasme bij het eerste deel van het album. En net als we denken dat we hard rock / glam metal album krijgen zonder (zeemzoete) ballade, zijn we eraan. Afsluiter ‘Solitaire’ kan alvast niet wedijveren met de beteren in het (sub)genre. Het nummer kabbelt rustig naar zijn einde, terwijl we vinden dat de vocalen iets te krachtig, iets te druk klinken. Toch moeten we vaststellen dat Spread Eagle ons tot iets over halfweg aangenaam verraste. Nee, we werden niet omvergeblazen, maar we waren best wel onder de indruk van hun “Street Metal”. Spijtig konden ze die indruk niet bevestigen in het tweede deel van het album. En, “by the way”, die soundscapes van metromededelingen hoefden voor ons ook niet.

Luc Ghyselen (75)

Frontiers Music FRCD 980

Tracklist: 1. Subway To The Stars 2. 29Th Of February 3. Sound Of Speed 4. Dead Air 5. Grand Scam 6. More Wolf Than Lamb 7. Cut Through 8. Little Serpentina 9. Antisocial Butterfly 10. Gutter Rhymes For Valentines 11. Solitaire