Een eerste album kunnen uitbrengen bij Nuclear Blast verklapt eigenlijk al dat we met een nieuwe supergroep te maken hebben. Zo is ook deze Amerikaans / Zweedse band eind 2017 ontstaan. De positieve commentaren op hun eerste nummer ‘Shape Your Reality’, dat eind vorig jaar uitkwam, resulteerde in een platencontract. Een vroeg concept voor de band werd eind 2017 gevormd door Bill Hudson, die van plan was om een solo album uit te brengen, als nevenproject toen hij in U.D.O. was. Toen Christian Eriksson in oktober 2017 uit Twilight Force vertrok, maakte Hudson van de gelegenheid gebruik om hem als lead vocalist in te lijven. Hudson en Eriksson hadden elkaar ontmoet na een festival waar zowel U.D.O. als Twilight Force hadden opgetreden. Ook voormalig Yngwie Malmsteen drummer Patrick Johansson kwam bij de band. Eriksson en Johansson leerden elkaar kennen tijdens de laatste tournee met Malmsteen in Californië. Ook medestudent aan het Musicians Insitute in Hollywood Calfornia, Mikael Planefeldt en keyboardspeler Jimmy Pitts vervoegden de band. Op 25 januari 2018 kondigde Eriksson officieel de oprichting aan van een nieuwe power metal band. Nadat Hudson zich in april 2018 uit de U.D.O. had teruggetrokken, besloot hij zich fulltime te richten op NorthTale. De groep had aanvankelijk geen vaste naam en wist niet zeker hoe ze zichzelf moesten noemen. Begin februari van hetzelfde jaar organiseerde Hudson een naamwedstrijd op Facebook waarbij fans de kans kregen om een naam voor de band in te dienen. Na meer dan 1500 suggesties, besloten de bandleden in mei 2018 om de naam NorthTale te kiezen. Als een wervelwind schiet ‘Welcome To Paradise’ op gang. Het erg uptempo nummer heeft een ferme knipoog naar de eerdere Helloween albums. Het begin van de power metal, waar het breken van snelheidsrecords nog dagelijkse kost was, herleeft helemaal. Met een indrukwekkende 640 BPM een album openen, dat kan tellen. En zeggen dat er een break in het nummer zit, een pianostukje met enkel zang, je moet het horen om te geloven. Feit is dat de heren een pak ervaring hebben. ‘Higher’ is opnieuw een snedig uptempo nummer met veel variatie waar naast enkele muzikale stukken, de typische power metal stem van Christian Eriksson de hogere regionen in gaat. Je ziet soms achteraan auto’s de slogan “Follow me if you can”, wat erop wijst dat achter het stuur een moeilijk te pakken snelheidsduivel zit. Idem bij ‘Follow Me’ want met een progressieve tint krijgen we terug het snellere drumwerk van Patrick Johansson te horen. Ik krijg kramp in mijn vingers door het mee tikken op het melodieuze refrein op de volle snelheid. De keyboard ondersteuning van Jimmy Pitts maakt het toch wat luchtiger. ‘The Rhythm Of Life gaat meer richting hardrock. De agressieve gitaren, die soms in salvo’s vuren als een machinegeweer, zijn één van de vele items die het nummer bevat. Veel variatie, zowel in riffs, solo’s, melodie en ritme, van aanstekelijke meezingmomenten tot de klassieke headbangmomenten. Bill Hudson kan zijn vingervlugge virtuositeit de vrije loop laten in ‘Time To Rise’. Hoe de man het gepeeld krijgt is me een wonder, want zelden gaan de noten op een gitaar zo snel. Een technische uitdaging om “U” tegen te zeggen. De ballad ‘Way Of The Light’ start met enkel de vocalen van Christian Eriksson en de piano ondersteuning van Jimmy Pitts. Na een tijdje vervoegt de rest van de band deze ballad, die aantoont dat de heren het ook wel kunnen om een traag nummer te schrijven waar, dankzij een pittige gitaarsolo, veel gevoel in zit. Nadeel van deze ballad is dat ze soms zo over de top durven gaan dat het naar melig overhelt. De deur wordt even terug open gezet en de wervelwind ‘Shape Your Reality’ gaat terug full speed ahead. Het blijft een wonderbare samenhang tussen snelheid, melodie en vooral technische beheersing. ‘Everyone’s A Star’ is luchtiger en trager dan de rest. Met een poppy tint klinkt het ineens commerciëler en klaar om de grote stadia plat te spelen. Ook ‘Siren’s Fall’ is zo’n typisch nummer met melodie, snelheid en hoge vocalen, maar de aandacht gaat terug naar de indrukwekkende snarenplukker. Wat statischer en Russisch aanvoelend is ‘Bring Down The Mountain’. Het refrein is een toch een pak melodieuzer. Ook de gitaarsolo zorgt dat de cadans wat lichter wordt. We vallen in herhaling maar ook ‘Playing With Fire’ zit tjokvol sterk gitaarwerk met uptempo ritmes, dat na het erg catchy refrein en gitaarsolo een bijna slaafse en tot-headbangen-dwingende break kent. Nog een tandje en pluimpje bij voor ‘If Angels Are Real’. Een erg intiem afsluitmoment, ‘Even When’, met keyboard en vooral de schoonheid van de vocalen van Christian staan in schril contrast met wat we al een gans album gehoord hebben. Dat de man over een sterk pak uiterst goede stembanden beschikt, bewijst hij met deze nog eens op een andere manier. Naar het einde van het nummer neemt de kracht toe door een achtergrondkoor en intenser slagwerk. Het album wordt zo in alle rust en schoonheid afgesloten. Wie zoals ik de repeatknop ingeschakeld heeft, zal na die dromerige roes vrij kordaat wakker geschud worden. Indrukwekkende muzikanten bij NorthTale maar vooral de vocalist met zijn hoge intense vocalen, een gitarist die zorgt voor extreem vlug en goed gitaarwerk met daarbij nog eens een supersnelle drummer, het is een combinatie die zijn sporen al vele jaren geleden eerder verdiend heeft en dat is er zeer duidelijk aan te horen. Dit debuut is met andere woorden wel hun eerste album dat ze uitbrengen, maar tevens een verlenging van de jarenlange ervaring dat de heren bij hun vorige bands opgebouwd hebben. Het is een erg uptempo plaat geworden, met veel ritme en veel aangename melodieën, maar de enorme techniek die de muzikanten naar voor schuiven is werkelijk ongehoord.

Rocking Klingon (85)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Welcome To Paradise 2. Higher 3. Follow Me 4. The Rhythm Of Life 5. Time To Rise 6. Way Of The Light 7. Shape Your Reality 8. Everyone’s A Star 9. Siren’s Fall 10. Bring Down The Mountain 11. Playing With Fire 12. If Angels Are Real 13. Even When