Brides Of Lucifer – 03/05/2019 – Vooruit, Gent.
Toen bekend raakte dat Brides Of Lucifer op 3 mei naar de Vooruit kwam, moest ik geen tweemaal nadenken. Op Alcatraz 2018 stonden ze geprogrammeerd op vrijdag na Status Quo maar uitgerekend dan regende het oude wijven zodat ondergetekende eieren voor zijn geld koos en drogere oorden op zocht. De dag erna kon je dan aan de talrijke commentaren horen wie het goed of minder goed vond … want dit is echt een muzikaal gezelschap met “lovers” & “haters”! Deze keer geen voorprogramma en komt Brides Of Lucifer met negen zangeressen en vijf bandleden een full show van tachtig minuten afleveren.
Op de tonen van ‘Symphony Of Destruction’ komen ze één voor één het podium op gekronkeld, getooid in satanische outfits, creepy make-up en messen lange gekrulde heksennagels, als creaturen uit de donkerste krochten, maar begiftigt met goddelijke zang. De choreografie is van een akelige schoonheid, gedurfd, soms aan de enge kant maar nooit echt schockerend. Nooit gedacht dat een mix van engelenzang en harde rock / metal me nog zo van de sokken zou blazen, dit is straffe kost! Nummers als ‘Holy Diver’ (Dio), ‘Painkiller’ (Judas Priest) en ‘South Of Heaven’ (Slayer) cover je niet zomaar, is niet voor iedereen weggelegd en al zeker niet op deze manier. Maar het werkt wonderwel! De helse gitaren, pompende bass en beukende drums geven dit alles de nodige energie om het na een tijdje niet te laten doodbloeden, zodat het op geen enkel moment gaat vervelen. Je komt ogen te kort om de wulpse schoonheid van deze negen in het zwart gehulde “Satan’s Bruiden” te aanschouwen, ze lonken en gluren, besluipen hun prooi, kronkelen er om heen, om er dan met één ferme haal, al zijn het “black snakes”, genadeloos toe te slaan … Wat een podiumpresence. We worden om de oren geslagen met beklijvende versies van ‘Engel’ (Rammstein), ‘Walk’ (Pantera) en ‘Warriors Of The World’ (Manowar) … waarbij tientallen gebalde vuisten de lucht ingaan! Koude rillingen lopen over mijn rug, dit is van een duizelingwekkende schoonheid! En mijn nekharen gaan pas goed overeind staan als de band ‘O Father O Satan O Sun’ (Behemoth) inzet … dark … darkest … Met ‘Fear Of The Dark’ (Iron Maiden) en ‘Burn In Hell’ (Twisted Sister) komen nog twee klassiekers aan bod en zorgen voor de nodige ambiance in de tent. Maar het zijn toch ‘Halo’ (Machine Head) en ‘Roots Bloody Roots’ (Sepultura) die “the place definitely on fire” zetten en voor de climax van de avond zorgen, band en Brides Of Lucifer verdwijnen eventjes van het podium, en dan zijn we al toe aan ‘Poison’ (Alice Cooper), de wellustige gevoelens opwekkende uitvoering ervan laat niks aan de verbeelding over. ‘Chop Suey!’ (System Of A Down) en ‘Duality’ (Slipknot) laten nog een laatste maal horen en zien tot wat Brides Of Lucifer in staat is en na een kort bedankje richting publiek zit deze fantastische show er alweer op.
P.S.: Alles volgde naadloos op elkaar, geen storende bla,bla, geen aanzetten tot handjesklap of “hey, hey, hey”-geroep! Dit was een puur genot voor oor en oog!!! Mensen ga dit zien, dit is absolute topklasse!!! En of ik een “lover” ben? … no doubt about it!!!
Met dank aan Filip Nollet (Alcatraz).
Tekst : Livine Dereuck.
Foto’s : Marc Callens.