Starbreaker haalt veel kracht uit zijn beide steunpilaren. Enerzijds heb je de voormalige TNT frontman Tony Harnell, anderzijds de Primal Fear gitarist Magnus Karlsson. In 2005 brachten ze als project een titelloos debuut uit, gevolgd door ‘Loves Dying Wish’ in 2008. In 2017 verliet Tony zijn toenmalige band TNT. Zijn kenmerkende stem met gigantisch bereik is hij nog lang niet kwijt. Samen met de Zweedse multi-instrumentalist Magnus Karlsson is hij met ‘Dysphoria’ met een derde album terug. Full speed ahead! Met ‘Pure Evil’ schiet het album uit zijn sloffen en met dubbele bassdrums wordt bijna 4 minuten lang een hels tempo van 260 bpm aangehouden. Vurige gitaren scheuren en laten een verschroeiende power metal track over ons heen rollen. Tony Harnell gaat meteen in de aanval en gaat krachtig de hogere vocale regionen tegemoet. Het melodieuze gitaarwerk kent gierende harmonischen die het allemaal vetjes laten klinken. De mid-tempo rocker ‘Wild Butterflies’ klinkt wat melancholischer, is iets te rap voor ballad maar heeft wel dezelfde kenmerken. Ook hier mooi gitaarwerk dat stevig aanwezig is. Het mooi rocknummer ‘Last December’ kreunt wat onder de sterke riff in de intro, maar herleeft naar het slepende refrein toe. De riffs, die me aan ‘Firedance’ van Gotthard doen denken, keren wel vaak terug en geven een zalig contrast en dynamiek aan het nummer. Het ging al een tijdje in de lucht en met ‘How Many More Goodbyes’ krijgen we dat TNT-gevoel terug. Magnus Karlsson kleurt het nummer nog wat extra door een gitaarsolo. Melodieus plakt dit catchy deuntje nog wat in de oren als intussen al ‘Beautiful One’ gestart is. Een gevoelige Tony krijgt ondersteuning van piano en gitaar. Voor we het beseffen zit hij terug enkele octaven hoger van waar hij het breekbare nummer begon. Het nummer kent een ware explosie in het midden. Ook ‘My Heart Belongs To You’ begint breekbaar met een vocalist in de schijnwerpers. Het nummer wint crescendo aan kracht en evolueert naar een mooi ritmisch midtempo melodieus rocknummer. Dat het album vol verrassingen zit, merken we opnieuw aan het groovy ‘Fly Away’ en ‘Bright Star Blind Me’. Twee nummers waar terug de rocksnaren iets steviger aangeslagen worden. Een bonkend bassritme zorgt voor een kloppend hart, dat soms progressieve sprongetjes durft te maken. Opnieuw een showcase voor Tony en Magnus. En nog een laatste keer alles geven met de Judas Priest cover ‘Starbreaker’, die de heren dankzij wat extra muzikale kracht iets zwaarder gekruid hebben dan zijn origineel van op ‘Sin After Sin’. Met veel variatie in de nummers krijgen we drie kwartier melodie en kracht gecombineerd in een tiental nummers op hoog niveau. Je zou haast vergeten dan de band ook uit Jonni Lightfoot op bas en Anders Köllerfors op drums bestaat, want het zijn uitgesproken Tony Harnell en Magnus Karlsson die op ‘Dysphoria’ met de pluimen gaan lopen. De fans die het ook graag wat harder willen, worden op hun wenken gediend met deze een mix van ballads en hardere melodieuze rocknummers.

Rocking Klingon (85)

Frontiers Records FRCD 907

Tracklist: 1. Pure Evil 2. Wild Butterflies 3. Last December 4. How Many More Goodbyes 5. Beautiful One 6. Dysphoria 7. My Heart Belongs To You 8. Fire Away 9. Bright Star Blind Me 10. Starbreaker