Wolfhorde: Hounds Of Perdition

Hoeveel bands zijn er niet met “Wolf” of “Horde” in hun naam? In elk geval zeer veel. En dan noem je je band Wolfhorde. Probeer dan maar eens de grijze massa te ontstijgen. Na ‘Towards The Gates Of North’ uit 2016 is er nu ‘Hounds Of Perdition’. Deze Finnen brengen folk / black metal en mogen wederom rekenen op de steun van Inverse Records, u misschien bekend van Caelestia, Embassy Of Silence, Splendidula of Zephyra. ‘Chimera’ het op één na langste nummer van dit opus bestaande uit zeven songs is de opener van dienst. De toon is meteen gezet: de spaarzame folk-elementen dienen eerder om de post black metalsound wat ademruimte mee te geven. Ja, ‘Chimera’ kan me wel bevallen. Dit is moderne Europese metal zoals gebracht door zoveel steengoede bands van het moment zoals Sulphur Aeon, Nailed To Obscurity, Omnium Gatherum, etc. ‘Vervolgens mag ‘Doctor Of The Plague’ ons proberen in vervoering te brengen. De mix met iets wat meer folk-inslag werkt aanstekelijk. Dit zou live wel eens een feestje kunnen in gang zetten: Plop goes metal. Ik overdrijf een beetje, maar het is een nummer die er wel uitsteekt op een leuke manier, zij het dat de grens met het kitscherige benaderd maar niet overschreden wordt. In ‘Black Song’ wordt het Plop-deuntje vervangen door een Oriëntaalse synthloop. Hukkapätkä’s stem vind ik op het randje in dit nummer; het is nog net OK, maar live ben ik benieuwd hoe dit zal klinken. ‘Towers Of Silence’ zet de stijl van de vorige nummers verder door, maar mist een beetje aan karakter (of is het een leuk deuntje). ‘Forged In Ice’ krikt het niveau terug op: een intens nummer met meerstemmige vocals die goed contrasteren, maar terug de bemerking dat men vocaal aan het uiterste van de mogelijkheden lijkt. ‘Kill The Light’ steekt aardig van wal, maar de vocals blijken hier terug het punt ter discussie. Ik vind ze niet slecht, maar anderen gaan het er moeilijk mee hebben denk ik. Het pleit wel in hun voordeel dat ze zich niet verschuilen achter grunts. Er wordt geëindigd met het gelijknamige ‘Hounds Of Perdition’ dat terug krachtig en innemend opent. Dit nummer blijkt wel wat ruggengraat te hebben: stevige riffs ondersteund door de synths. Misschien wel het beste nummer van dit album. Alles lijkt op zijn plaats te vallen. Ja, ik wil wel zo’n Wolfhorde cd’tje in mijn collectie.

Frederik Blieck (83)

Inverse Records

Tracklist: 1. Chimera 2. Doctor Of The Plague 3. Black Song 4. Towers Of Silence 5. Forged In Ice 6. Kill The Light 7. Hounds Of Perdition