Het verhaal van de Griekse band Lloth laat zich op een aparte manier vertellen. Opgericht in 1995 ging de band door het leven als eerste all-female black metalband. Vrij kort na de oprichting veranderde de naam naar Astarte. In 2014 stierf oprichtster en zangeres Tristessa (echte naam Maria Kolokouri) aan de gevolgen van leukemie waarna haar echtgenoot Nicolas Sic Maiis besloot om als eerbetoon de band verder te zetten onder de originele naam Lloth – met de letter T verwerkt in het logo als verwijzing naar Tristessa. Van de all-female band blijft overigens niets meer over, de huidige bezetting bestaat integraal uit mannen met Nicolas Sic Maiis als zanger. Lloth staat gekend als melodische black / death metalband maar dat willen we hierbij toch meteen even nuanceren. Beide genres komen zonder twijfel aan bod in de muziek van Lloth maar hetgeen te horen valt op ‘Archees Legeones’ moet naar ons gevoel zowat de eerste keer zijn dat er verwevenheid is tussen power metal en black metal. In alle eerlijkheid, we weten niet goed wat we hiermee moeten aanvangen. Het lijkt enerzijds alsof Lloth zowat elk vorm van metal wil samenbrengen en in die zin iedereen verenigen alleen lijkt het ons vrij zelden voor te komen dat de fans van het ene genre de passages waar de hoofdtoon op het andere genre ligt, zullen kunnen appreciëren. Wij hebben er alvast de nodige moeite mee. Er zijn gedeeltes waarbij Lloth klinkt zoals vele Griekse black metal bands en daar zijn wij bijzonder tevreden mee. Maar in één en hetzelfde nummer kan zomaar geswitcht worden van niet echt een ijselijke typische black metal stem maar toch een zéér rauwe zang naar een heel erg cleane zanglijn én met een veel theatralere invulling – ook muzikaal – en bijhorende vrouwenkoorgezang. En niet alleen doet ons dat niet veel, het stoort ons eerder. De catchy gitaren en rauwe zang verkiezen we grandioos boven het overmatige pompeuze gedoe met vooral een zang die niet is waar wij zitten op te wachten. Let wel, het toont de veelzijdigheid van de band die duidelijk van alle markten thuis is. Zelf hebben we hoegenaamd geen probleem met het blenden van genres en stijlen. Zo is het feit dat er al eens een fluit voorbijkomt of zelfs een doedelzak geen bezwaar maar Lloth is voor ons toch van het goede teveel. We hopen oprecht voor de heren dat ze een enorm grote fanschare weten aan te spreken maar we vrezen eerlijk gezegd dat ze door hun keuze om geen duidelijke richting te kiezen in genre net zorgt dat ze weinig bijval kennen. Er zijn zeker en vast elementen in de nummers die we echt goed vinden maar er zijn evenzeer passages waar onze lange haren van overeind komen te staan en die wat ons betreft niet snel genoeg voorbij kunnen zijn. Oordeelt u zoals steeds vooral zelf maar zeg niet dat we u niet verwittigd hebben: Lloth is een band van behoorlijke uitersten. Geen spek voor ieders bek in ieder geval.

K.H. (50)

Theogonia Records

Tracklist: 1. Angel Wings 2. Archees Legeones (Ancient Legions) 3. Acherodas 4. Dark Mountain

5. Alpha And Omega 6. Paianas 7. Arise 8. Mother 9. Black Throne 10. Doomed Black Years