Headbanger’s Balls Fest @ CC De Leest, Izegem.

Het vakkundig aankondigen van de bands voor deze avond is weggelegd voor comedian (en ook wel liefhebber van het metal genre) Kevin Pottier.

*Foto’s: Cobracide*

Het is aan Cobracide om de eerste tonen door de speakers te knallen en zo deze editie van Headbanger’s Balls Fest op gang te brengen. Deze thrash band afkomstig uit Brugge maakt het meteen duidelijk dat het tempo hoog zal liggen en verspild geen tijd aan opwarming. De gitaristen raasden over het podium met strakke, snijdende riffs waarbij de solo’s scherp als scheermessen heen en weer gaan waarop de ritmesectie pompte als een op hol geslagen machine. Frontman Jens bracht met zijn rauwe vocalen en podiumpresentatie de ultieme thrash-sfeer tot leven, woedend, energiek en zonder compromis. Het parcours dat de band op korte periode reeds heeft afgelegd is op zijn zachtst gezegd indrukwekkend maar hun live performance bewijst dat ze dit verdienen en dat ze een kracht zijn waar rekening mee moet gehouden worden. Elk nummer klonk rauw, oprecht en snoeihard, precies zoals thrash metal bedoeld is. Voor iedereen die houdt van snelheid, agressie en pure live-power is dit een must. Thrash leeft, en hoe!

*Foto’s: Your Highness*

Het tempo werd even naar beneden gedraaid met Your Highness. Logge riffs, rollende drums en een frontman die met zijn intense présence het podium volledig domineerde. De klank was goed uitgebalanceerd met voldoende ruimte voor de logge gitaren zonder dat de zang of drums verloren gingen. Vooral het samenspel tussen de bandleden viel op: strak, organisch en zonder enige hapering want voor de drummer was dit een vuurdoop daar hij in een week tijd alle songs heeft moeten instuderen om nu voor de eerste maal samen de set tot een goed einde brengen. De setlist was een sterke balans tussen oudere nummers en songs van hun recentste album, die live nog zwaarder en meeslepender klonken dan op plaat. Wat deze band zo overtuigend maakt, is niet alleen hun muzikale vakmanschap, maar ook hun vermogen om een sfeer op te bouwen die tegelijk dreigend en opwindend is. Zo kunnen we ons soms even in een western bevinden door het typische gitaargeluid dat ons liet wegdromen em daarna stevig wakker geschud te worden. De zaal trilde letterlijk mee met het laaggestemde geweld, terwijl iedereen zichtbaar genoot, hoofden die goedkeurend knikten en vuisten die spontaan de lucht in gingen waren daar het bewijs van.

*Foto’s: Growing Horns*

Na een eerdere passage in 2018 mag Growing Horns opnieuw het Izegemse podium betreden. Dit ter ere van hun nieuwe album ‘The Essence of Suffering’ genaamd. Het album telt zeven songs en deze werden integraal gebracht waarbij we aansluitend nog ‘Luciferian Kingdom’ te horen kregen. Het zijn de logge riffs en logischerwijs die typerende, bijna rituele opbouw van de songs die toon zetten. De bas klonk als een rollende donder onder een dreigend wolkendek, terwijl de drums strak en met een gevoel van onontkoombare traagheid voortstuwden. Zanger Daf wist met zijn rauwe, bezeten vocalen de duistere sfeer perfect te vangen. Zijn stem klonk alsof hij recht uit een grot in de hel kwam, gruizig, oprecht, en vooral doordrenkt met pijn en kracht. Ook het samenspel tussen de gitaristen was noemenswaardig: modderige riffs wisselden af met psychedelisch aangezette tussenstukken die even ademruimte boden voor de volgende explosie. Het album werd netjes voorgesteld op de manier waarop het hoort te zijn.

*Foto’s: Cobra The Impaler*

De band die mij persoonlijk het meeste kon bekoren was Cobra The Impaler, ook voor hen is dit een tweede passage in Headbanger’s Balls Fest en opnieuw werd hier een memorabele show neergezet. In 2021 hadden ze ‘Colossal Gods’ onder de arm en vandaag hadden ze ‘Karma Collusion’ bij. Alles blijkt te kloppen in hun muzikale chaos. Complex en harmonieus maar op geen enkel ogenblik verliest de band de kracht en de passie uit het oog. Charismatische frontman Manuel heeft een vocaal bereik waar velen jaloers ook mogen zijn. De cleane stukken bevatten zoveel emotie en als deze dan nog aangevuld worden door de backings van bassist Michele zorgt dit voor een sonische chemie die moeilijk te omschrijven valt. Zaal ‘de leest’ klinkt altijd heerlijk en als daar nog een schitterende mix gemaakt word voor een band als Cobra The Impaler dan kan er alleen maar genoten worden. Een schitterende manier voor gitarist James om zijn verjaardag te vieren.

*Foto’s: Schammasch*

Een buitenbeentje in de line-up vinden we in Schammasch, de avant-gardistische black metal band uit Zwitserland. Sfeer en mystiek staan hier centraal, we worden meegenomen op een duistere reis gevuld met rituelen aangevuld met samples en mesmeriserende riffs en samenzang. Hun vermogen om een unieke trance-achtige sfeer te creëren maakt hen tot een must-see voor liefhebbers van experimentele en atmosferische metal.

*Foto’s: Dozer*

De Zweedse stoner rock-legendes van Dozer bewezen opnieuw waarom ze al meer dan twee decennia een vaste waarde zijn binnen het genre. Vanaf het moment dat de band het podium betrad, was het duidelijk: dit zou geen optreden worden voor de fijngevoelige zielen, maar een rauwe en compromisloze storm van fuzz, groove en volume die mij soms doen denken aan Kyuss. Frontman Fredrik Nordin zette met zijn krachtige stem en charismatische aanwezigheid meteen de toon, terwijl gitarist Tommi Holappa de zaal vulde met gierende, moddervette riffs die rechtstreeks uit de woestijn van Palm Desert leken te komen, maar dan via de ijzige vlaktes van Zweden. Wat opviel was de chemie tussen de bandleden want, ondanks de brute kracht van hun sound bleef het optreden strak en gecontroleerd. De zaal, gevuld met trouwe fans en nieuwsgierige nieuwkomers, ging volledig mee in de hypnotiserende groove. Het geluid was hard zoals het hoort bij een stoner rock show maar goed gemixt, zodat elk detail overeind bleef te midden van de muur van distortion.

*Foto’s: Katatonia*

Als laatste mocht Katatonia aantreden en ze leverden een meeslepend optreden af dat de perfecte balans vond tussen melancholie en kracht. De Zweedse meesters van atmosferische metal bewezen opnieuw waarom ze al decennia lang een vaste waarde zijn binnen het genre. Vanaf het moment dat de band het podium betrad, was de sfeer intens. Het geluid was kraakhelder, iets wat niet altijd vanzelfsprekend is bij dit soort gelaagde muziek. De stem van Jonas Renkse was, zoals altijd, ingetogen maar meeslepend. Zijn expressie en ingetogen uitstraling gaven de muziek juist extra kracht. Muzikaal stond alles als een huis. De gitaristen zorgden voor een perfect samenspel tussen melodie en zwaarte, met afwisselend breekbare solo’s en zware riffs. De ritmesectie hield alles strak en beheerst zonder overdreven bombast, precies zoals Katatonia het bedoelt. Wat dit optreden zo bijzonder maakte, was de emotionele intensiteit. Geen grote showelementen, geen bombastische visuals, enkel de muziek, de sfeer, en een zaal vol mensen die zich volledig lieten onderdompelen in Katatonia’s unieke melancholische wereld.

Met dank aan Carly Vanpevenaeyge en het complete team bij Headbanger’s Balls Fest.

Tekst: David Vandewalle.

Foto’s: Bianca Lootens.