Als we het hebben over het Franse Aldaaron, dan hebben we het over Ioldar, want het is naar zijn ideeën en fantasieën dat Aldaaron zijn plaats heeft gecreëerd in black metal landschap. Niet dat hij alles in zijn dooie eentje doet, maar het scheelt bitter weinig. We keren even terug in de tijd, want Ioldar begon Aldaaron in 2004 naar zijn idee hoe een bepaald universum er zou kunnen uitzien. Een desolaat en toch machtig landschap met hoge bergen en een ijskoude sfeer, maar beschikkend over een wondermooie natuur. Slechts een handval mensen leven er bijna als kluizenaars. Diegene die er leven, leven dan ook mooi mee op de diverse getijden van de seizoenen. Zeg nu zelf, het lijkt allemaal veel te mooi om waarheid te bevatten. Na een eerste demo, ‘Des légendes et anciens dieux’ (2007), en twee best wel knappe full-albums, ‘Nous reviendrons immortels’ (2010) en ‘Suprême Silence’ (2012), leek zijn verhaal te zijn uitverteld. Maar vorig jaar werden plots, uit het niets, een aantal singles op de markt gebracht die uiteindelijk het full-album ‘Arcane Mountain Cult’ opleverden. Ook dit jaar waren er reeds een drietal singles die dit nieuwe full-album zijn voorafgegaan. ‘Majestic Heights, Melancholic Depths’, het vierde full-album onder de naam Aldaaron, telt tien tracks waarvan drie korte instrumentale intermezzo’s en een lang uitgewerkt instrumentaal nummer waarmee het album afsluit. Die korte instrumentale stukjes zorgen voor sfeervolle rustpunten, want tijdens de overige tracks trekt Ioldar (vocals, alle instrumenten) en zijn kompaan Voldr (gitaar) meestal alle registers open op gebied van kilte, dreiging, duisternis en kracht. Alhoewel er gespeeld wordt met verschillende graduaties in tempo, ritme en kracht, krijg je vaak heel furieuze momenten te verwerken die energiek en heel gedreven over je heen walsen. Dan zijn die instrumentale intermezzo’s welgekomen momenten van rust, al komen er tijdens bijvoorbeeld ‘Chroniques des jours dalors’ ook wel, zij het heel korte momenten van sfeervolle kalmte en rust langs. Het is die afwisseling en de heerlijk furieuze momenten die we zo graag op ons af laten komen bij veel black metal bands. Echt vernieuwende elementen vinden we niet terug in de sound van Aldaaron die je heel vaak als episch kan omschrijven. Na de eerste acht tracks krijg je met ‘The Knell And The World’ een Dawn cover te horen die mooi aansluit bij de eerste acht tracks qua intensiteit en beklijvende beleving. Al klinkt Ioldar vocaal net iets anders. ‘Pride And Sorrow’, waarmee dit album hier afsluit, vind je eigenlijk origineel op het vorige album, maar wordt nu in een ambient jasje gestoken en iets langer gemaakt. Het zorgt alvast voor een hele mooie afsluiter die rustig op je inwerkt om je uiteindelijk heel verweesd in een hoekje achter te laten. Je hebt het waarschijnlijk al begrepen: wij vinden deze ‘Majestic Heights, Melancholic Depths’ van Aldaaron een album dat echt wel heel hoge toppen scheert.

Luc Ghyselen (94)

Paragon Records

Tracklist: 1. Bannières de nuit 2. Rôdeur des sommets 3. Monti Vagus 4. Voyageur des cimes 5. Chroniques des jours d’alors 6. La bataille approche 7. Les tambours et le fer 8. Impassibles cénotaphes 9. The Knell And The World 10. Pride And Sorrow